Toneelgroep Amsterdam speelt ‘Oedipus’. Hét raadselspel der raadselspelen over de menselijke identiteit.

Het zijn er ongeveer zeventig, virtuoze miniaturen voornamelijk uit de veertiende en vijftiende eeuw. Zoals Jacob van Maerlants Der Naturen Bloeme. En zeer exclusieve getijdenboekjes, die vooral iets zeggen over de kostbaarheid van de ziel.

De films van Diablo Cody herbergen prettige tegenstellingen. Ook haar nieuwste film Tully biedt een mix van lichtvoetigheid en zwaarmoedigheid.

Marco Gerris (ISH) en Ernst Meisner (Junior Company, Nationale Ballet) hebben hun dansgroepen weer samengevoegd in ‘GRIMM’, een remix van sprookjes. De twee werelden, klassiek en street, komen ook in de muziek en vormgeving prachtig samen.

Bij de tentoonstelling Tell Freedom in Kunsthal Kade, van de eerste generatie kunstenaars die opgroeide na de apartheid, springen er twee in het bijzonder uit: Neo Matloga met zijn portretcollages en Sabelo Mlangeni met zijn messcherpe zwart-witfoto’s.

De Vlaams-Marokkaanse Fikry El Azzouzi schreef de tekst van Salam, een voorstelling over de broederstrijd tussen Isaak en Ismail van NNT-regisseur Guy Weizman in samenwerking met het Asko|Schönberg. Jack Wouterse als Abraham maakt de avond bruisend.

Neo Rauch heeft precies de verkeerde voornaam: niets aan hem is ‘neo’. Rauch staat voor een terugkeer naar de kunst van voor de Verlichting. De kunst van de nacht, de droom, het raadsel.

De epische scènes aan het begin van de film en de belofte van het vervolg aan het einde: het zijn typische comics-kenmerken. Beeldschoon om te zien, niet geschikt voor luie kijkers, wel voor trouwe comics-lezers.

Er was nauwelijks een kunstenaar in de tweede helft van de negentiende eeuw die Eugène Delacroix niet als voorbeeld zag. Het was tijd voor een tentoonstelling.