Welk boek ligt naast uw bed?
Op dit moment ligt mijn eigen roman Gebroken wit dichtbij. De afgelopen weken is het Arctica geweest van Bernice Notenboom. Wat er al jaren blijft liggen is Bart Moeyaerts Verzamel de liefde, dat zijn gedichten.

Als u iets zou kunnen veranderen aan wat u heeft geschreven door de jaren heen, wat zou dat zijn?
Mijn debuutroman Neem mij terug, Suriname uit 1973 zou ik compleet en voor eens en altijd willen vervangen door de herschreven versie Nergens Ergens uit 1983.

Welk boek, geschreven door iemand anders, zou u zelf geschreven willen hebben?
De vliegeraar van Khaled Hosseini. Een roman over de oorlog in Afghanistan die mij aan het huilen krijgt.

Wie van uw tijdgenoten wordt over honderd jaar nog steeds gelezen?
Over honderd jaar is de wereld zo enorm veranderd dat ik mij niet kan voorstellen wie dan nog gelezen zal worden. Ik beveel toch aan: De kleur paars van Alice Walker, Het bittere kruid van Marga Minco, Omeros van Derek Walcott en De vermaledijde vaders van Monika van Paemel. En De vliegeraar van Khaled Hosseini natuurlijk. Deze boeken hebben mij op indringende wijze geconfronteerd met de kracht van wat voor mij literatuur is; namelijk op een rationele manier een samenhangend verhaal vertellen over iets wat te ingewikkeld is om vat op te krijgen, omdat het de intimiteit van individuen betreft. Genoemde boeken zijn trouwens te authentiek om inhoudelijk met elkaar te worden vergeleken. En hoe diep je kunt dalen in dergelijke boeken is afhankelijk van je eigen referenties.

Wie zijn uw favoriete dichters?
Derek Walcott, Bart Moeyaert en M. Vasalis lees ik vaak. Toch heb ik meer iets met honderd favoriete gedichten dan met enkele favoriete dichters.

Welke schrijver is naar uw idee het meest overschat?
Moeilijk hoor. Auteurs worden zelden overschat maar waarom de ene roman een bestseller wordt en de andere die ik duizend keer beter vind niet, blijft een raadsel. Ik noem liever geen boektitel, want ik heb een bestsellerauteur helemaal niets te verwijten. Over smaak valt niet te twisten en als een boek goed valt ben ik als auteur in wezen altijd plaatsvervangend verheugd.

Als u een schrijver zou kunnen zijn waar of wanneer dan ook, waar en wanneer zou dat zijn?
Over honderd jaar. In Zwitserland. Zo hoog mogelijk. De klimaatcrisis zal dan ernstige vormen hebben aangenomen. Aan de kust wonen lijkt me riskant. En wie weet kan ik er leren skiën. En bergen beklimmen. Oude dromen verwezenlijken.

Heeft een recensent ooit iets kritisch over u geschreven waarvan u dacht: hij heeft een punt?
Inderdaad ben ik behoorlijk aan het denken gezet door een recensent die opmerkte dat hij geneigd was om alles wat ik schrijf symbolisch te duiden. Alsof mijn tekst een bavaroise-zwarte-bessentaart is waar je overal happen van kunt nemen en niet een uitgezuiverd mentaal product dat chronologisch en traag moet worden gelezen!

Wat is qua lezen uw ‘guilty pleasure’? En daarbuiten?
Ik lees zowat alles over ufo’s en dergelijke. En ik wil kijken naar gay porno op het internet, omdat dergelijke seks zo ver van mij af staat en het mij erg fascineert om te zien hoe mannen met elkaar omgaan in deze wereld.

Met welk van uw boeken heeft u de diepste band?
Altijd met mijn nieuwste boek, omdat het mijn jongste geesteskind is. En tegelijk is het nieuwste boek ook een resultaat van het beste van wat ik te bieden heb als auteur van rond de zeventig. En dit nog: het nieuwste boek kan altijd het laatste boek blijken te zijn.

Heeft u verborgen talenten? Als u geen schrijver zou zijn, wat zou u dan zijn?
Astrofysicus. Misschien celbioloog. Neurologie trekt mij ook. En zingen is ook helemaal mijn ding.

Er staat een tafeltje langs de Seine klaar, met een roodgeblokt laken, twee wijnglazen, een kaars.
Obers in jacquet staan paraat. a) Welk personage uit de wereldliteratuur zou u voor een diner uitnodigen?
Othello, de Moor van Venetië van William Shakespeare.
b) Waar zouden jullie het over hebben?
Over hartstochten en over racisme.

Welk boek zou iedereen op zijn achttiende gelezen moeten hebben?
Twee vrouwen van Harry Mulisch. Jongeren moeten weten dat hun moeders en hun zusters niet vanzelfsprekend leven in een man-vrouw-context wat seksualiteit en romantiek betreft. Deze intense roman is goed toegankelijk en kan jongeren echt raken en aan het denken zetten.

Wat is het interessantste dat u onlangs van een boek geleerd heeft?
Door Arctica van Bernice Notenboom zo traag mogelijk te lezen ben ik erachter gekomen dat naar de Noordpool afreizen geen optie is voor mij, want ik kan niet zwemmen in diepzee noch kan ik skiën. Ik heb dus geleerd mijn eigen beperkingen te respecteren en mijn mooiste dromen op te geven.

Welke klassieker heeft u, tot uw grote schaamte, nooit gelezen? / welke filmklassieker nooit gezien?
Wuthering Heights (1847) van Emily Brontë heb ik nooit gelezen, maar het zal de laatste roman worden die ik nog lees en dan ook in het Engels. De meeste filmklassiekers heb ik niet gezien.

Proust of Joyce? Proust.

Camus of Houellebecq? Camus.

Jane Austen of Virginia Woolf? Virginia Woolf.

Harry Mulisch of Willem Frederik Hermans? Harry Mulisch.

Larry David of Jerry Seinfeld? Nooit van gehoord.