Midden in de nacht schrok David wakker uit een droom. Een tijger was uit een kooi losgebroken en achtervolgde hem geruisloos door een vreemd landhuis. Gejaagd probeerde hij alle deuren en ramen te sluiten, maar hij wist dat het hopeloos was. Angst verlamde hem. Hij ontwaakte met bonzend hart. Terwijl zijn ogen wenden aan de vertrouwde lichtvlekken van de straatlantaarns, werd hij kalmer. Het was maar een droom. Rillend trok hij het dekbed over zich heen, dat naar de grond was gegleden.

Zijn lid was in volledige erectie. Opeens trof zuster Nauta met volle kracht zijn innerlijk netvlies. Wow! Ze droeg een glanzend, wit rubberen uniform dat strak om haar lichaam zat, en hoge laarzen van rood lakleer. De hakken waren puntig als stiletto’s. Schitterend. Als de priesteres van een geheimzinnige sekte stapte ze uit een marmeren tempel te voorschijn. In haar hand hield ze een staf. Of was het een zweep? De trekken van haar gezicht werden verborgen door een glad masker. Ze leek afkomstig van een andere planeet, en toch wist David dat zij het was, Lucille Nauta, en dat ze voor hem kwam. Achter haar, in het schemerduister tussen de zuilen, verdrongen zich een paar meisjes. Een harem? Een heilig bordeel? David moest zich even concentreren op autowrakken en koude douches, want dit ging allemaal veel te snel. Zuster Nauta wees gebiedend met haar zweep de tempel in, en wenkte een van de meisjes. ‘Hier, jij’, beval ze koel. Uit de schaduwen maakte zich een gestalte los, die langzaam…

‘Papiipapiipapii’ - plotseling was de kamer gevuld met lichtflitsen en geluid. Buiten stopte een auto met piepende remmen. Mensen schreeuwden. Verward liet David zijn fantasie los. Hij stapte uit bed en stak zijn hoofd uit het raam. Beneden op straat heerste een grote chaos. Twee politiewagens stonden, met zwaailichten aan, schots en scheef op de rijweg geparkeerd. Uit een van de auto’s steeg razend geblaf op. Er was een worsteling aan de gang, waar een paar agenten in uniform aan meededen. Op het trottoir lag een stille gedaante en een politievrouw hield de menigte op een afstand, die ondanks het late uur snel groeide. David wierp even een blik op de torenklok. Vier uur. In de verte naderde een ambulance, en een politiebusje kwam aangescheurd over de gracht.

Hij bleef kijken totdat alle acteurs - criminelen, politie, slachtoffer - waren weggereden en de menigte zich langzaam verspreidde. Toen sloot hij het raam en ging hoofdschuddend op de rand van zijn bed zitten. Vreemd. Hij had werkelijk het gevoel dat hij iets belangwekkends had meegemaakt. De adrenaline joeg door zijn lichaam, maar zijn penis hing er slapjes bij. Hij ging op zoek naar drank en vond alleen een fles Blue Curacao in een keukenkastje. Met tegenzin sloeg hij een glas achterover. Toen nam hij een dapper besluit. Lucille Nauta zou nooit contact met hem opnemen. Ze wist amper wie hij was. Dus moest hij haar opzoeken. Haar vragen of ze iets met hem ging drinken. Of zo. Simpel toch? Makkelijk zat.