Lust geen zonde maar deugd

Goed nieuws. Lust, een van de zeven doodzonden, is per heden gepromoveerd tot deugd. Als het althans ligt aan Simon Blackburn, professor aan het Trinity College te Cambridge. Zijn de zeven doodzonden, opgesteld in de zesde eeuw na Christus, nog relevant in de 21ste eeuw? Dat is de vraag die wordt behandeld in een reeks essays uitgegeven door Oxford University Press. Blackburn heeft zich op de lust (mannelijk) geworpen, die hij definieert als: «het enthousiaste verlangen naar seksuele activiteit en seksueel plezier als doel op zich». Zoals de dorst niet kan worden bekritiseerd omdat die tot dronkenschap kan leiden, zo zou de lust niet moeten worden afgedaan vanwege de excessen die uit lust kunnen voortvloeien. Augustinus, Thomas van Aquino en andere old men of the deserts hebben het verlangen naar seks beladen met schuldgevoel. Blackburn voelt zich gesteund door filosofen als David Hume en Thomas Hobbes in zijn poging de lust te verheffen tot deugd. Dat lijkt een contrast met bijvoorbeeld strenge moslims, maar Blackburn wijst er ook op dat de regering-Bush ervoor heeft gezorgd dat uit een VN-verklaring over kinderrechten de seksuele voorlichting is geschrapt en de VN nu slechts onthouding voor het huwelijk predikt. Net zoals de regering-Bush doet. Een leraar in Texas mag zijn leerlingen niet zeggen dat ze een condoom mogen gebruiken.

En hoe zit het met de andere zes doodzonden? De schrijvers over luiheid (sloth) en vraatzucht (gluttony) oordelen positief over hun zonden en zien ze ook liever als deugd. Minder enthousiasme is er voor hebzucht (greed), boosheid (anger), trots (pride) en afgunst (envy).

Een verdediging van de zeven doodzonden komt van Roger Scruton: «Als je vraatzucht beschouwt in relatie tot alcohol gaat het niet alleen om de destructie van het eigen leven, maar vormt ze ook een bedreiging voor anderen», zegt de filosoof, die tevens de schrijver van een wijnrubriek is.

Winkeldiefstal

Winkeldiefstal loopt zo de spuigaten uit dat winkeldieven in ijzeren kooien moeten worden opgesloten en hun foto’s verspreid, niet alleen onder winkeliers maar ook onder het publiek. Dat laatste ter afschrikking of zoiets. Premier Balkenende zegt wat hij vindt en dat is dat er ook wel wat te zeggen valt als mensen wat zeggen willen, zogezegd.

Overigens leren de laatste cijfers van het Centraal Bureau voor Statistiek dat in 2002 in Nederland 50.200 processen-verbaal werden opgemaakt wegens winkeldiefstal. Veertien jaar geleden, in 1990, waren dat er 52.440.

Seksistische intellectuelen

The New York Review of Books, het hoog aangeschreven en net veertig jaar geworden blad, besprak in een jaar 807 auteurs, waarvan er 227 vrouw waren. In 265 van de 775 keer gebeurde dat door een vrouwelijke criticus. Zo leert een studie van Brown University. En dat is niet goed. Het zien van onevenredig veel mannennamen werkt bewust en onbewust demoraliserend op de psychologische ontwikkeling van meisjes en vrouwen, zo hebben klinisch psycholoog Paula Caplan en psychotherapeut Mary Ann Palko ontdekt. Gloria Steinem, door de onderzoeksters om een reactie gevraagd, vond het des te meer bizar omdat de meeste boeken door vrouwen worden gekocht. Marilyn French deed in de jaren tachtig een vergelijkbaar onderzoek en kwam toen tot een verhouding van 3 staat tot 1 tussen mannelijke en vrouwelijke schrijvers en besprekers. Inmiddels is de verhouding dus gedaald naar 2 staat tot 1, maar French is bezorgd dat het daarbij zal blijven. Een e-mailcorrespondentie tussen New York Review of Books en de onderzoeksters vermocht de laatsten niet gerust te stellen: de reactie van het blad was «paternalistisch».

Neerlands trots

Een global novel werd geschreven in opdracht van het Griekse ministerie van Cultuur en de Culturele Olympiade. De roman werd geschreven door een internationaal elftal auteurs, met als aanvallende middenvelder: Arthur Japin.

Authentiek op vakantie

Ja, hij is uit: de nieuwste reisgids voor Noord-Korea van journalist Robert Willoughby. Geintje? Helemaal niet. Noord-Korea trekt zo’n vijftienhonderd toeristen per jaar, volgens de auteur van de reisgids. Mensen die houden van een vakantie zonder hordes andere vakantiegangers. Mensen die op zoek zijn naar nog niet platgetreden paden, authentieke stadjes en gezellige restaurantjes. Neem hoofdstad Pyongyang, een stad zonder reclame of contact met de buitenwereld: «’s Nachts branden er door de energietekorten geen lichten en is het volkomen stil. Je kunt er baby’s horen huilen aan de andere kant van de rivier.»