Meteen de vloer dusdanig (willen) (laten) beschilderen dat het lijkt alsof je op je sokken door het sop van de kippecurry loopt. Een bodem vol, als valse pailletten onrustbarend flikkerende oranje vetoogjes. Op hun beurt afgezet met melkwitte schaduwranden van drie x gestoorde yoghurt en daartussen wolken van resten roestig komijn, kaneel en koriander doorspekt met ranzige schichten van overzeese pepers en Kleinaziatische splinters citroenschil. Waar halfnaakt kippebot en foezelige vezels vlees aan alle kanten door omhoog priemen. Meer een trompe l'emotion dan iets anders en zo heeft de schilderkunst ook nog toekomst. Maar natuur zou natuur niet zijn als ook niet een tegennatuurlijke weg denkbaar is.
Vier eetlepels olie verwarmen. Vier kleine uien in ringen snijden en samen met een zeer dun gesneden brok verse gemberwortel en knoflook naar behoefte klein/klein snijden. Roeren met de houten lievelinglepel. Halve schep kurkuma, hele schep kaneel, schep gemalen koriander- en zelfde kwantiteit gemalen komijnzaad en een flinke snuif gemalen nootmuskaat en drie kruidnagels erbij. Twee kleine gedroogde rode pepers ook. Gevierendeelde kip erop vlijen en lauw water bijschenken tot de staat van zogeheten ‘laag water’ is bereikt. Vuur klein, pan half bedekt. Na een half uur daar een behoorlijke hand gesneden waspeen en de zorgvuldig afgeschaafde en korte wijle in kokend water gehouden schil van een gewone citroen bij gedaan. Nog een half uur en twee keer kantelen met die lepel. Alvorens te serveren met bij voorkeur basmatirijst een kwart liter yoghurt erin kiepen. Na het verzadigen van de eetlust de pan met residu omkeren boven het parket.
Maakt sommige beeldende kunst inderdaad overbodig.