Het waait en de ober weet waarom. ‘Er zijn hier geen bomen die de val- en struikelwind in zich op kunnen nemen. Misschien niet zo bekend, maar bomen zijn net sponzen. Takken en bladeren werken als magneet en zeef. Onooglijk kleine winden blijven over. Ze hebben geen kracht meer en vallen werkloos op straat. Buiten de kaart hebben we nog souffle van tamme kastanjes met een saus van ijzerkruid en als dessert mag ik Puddinkje Waterdicht aanbevelen.’
Tegelijk met mij is een verliefd paar binnengekomen. In leer gestoken duo pseudoschobbejakken. Ze stapten uit een echte pick-up truck, de weinig voorkomende tint blauwschimmel maakt hem nog zeldzamer.
Teneinde het seizoen niet geheel vreemd aan mijn bestelling te doen zijn, vraag ik om zo wild mogelijke zwammen, sterappeltjes en iets met kweeperen.
Om mij heen babbelt een grijze pagina vol zetfouten. ‘Zizania aquatica? Meesterlijk en Tonny Schifferstein genoeg! Viool wandelende takken en zo…?’
Wat van de wijn verwacht werd is waar. Hij omspoelt het zandkasteel mijner hersenen alsof het allemaal menens is. In het gebruikelijke horizontale vlak begint een handje inktzwammen gregoriaans te zingen voor een ellepijp van geit: appellation Drentse heuvelrug controlee.