Het lijkt wel of Moustafa Aboustif (zie De tolerantie-mythe van Maria Benbrahim in De Groene van 13 oktober) op zijn wenken wordt bediend. Samen met medeoprichter van de Arabische Democratische Partij (ADP) Brahim Farouk verklaart hij de Nederlandse politieke partijen en samenleving de oorlog en prompt verschijnen drie ras-Hollanders voor zijn deur die hem bespugen en in het gezicht stompen. Conclusie: de analyse van Aboustif klopt. Nederland is een racistisch land dat niets moet hebben van zijn onderdrukte «Arabische tweederangsburgers». Wat zeiden Aboustif en Farouk tegen de Volkskrant op 8 september dat Benbrahim de moeite niet waard vond om te vermelden? Ik haal enkele krenten uit de pap: «Wij lees de Arabieren van Nederland zijn de valse beloftes en leugens zat. De tijd is rijp voor de Arabisering van de Nederlandse politiek. Cherribi (VVD) en Rabbae (GroenLinks) zijn gekochte figuren. Jongeren (van Marokkaanse origine) ontsporen omdat ze nemen wraak op politie en overheid die hun gezinnen kapot hebben gemaakt. De politiek en de Nederlanders zullen alles doen om ons kapot te maken. Waarom? Omdat we gevaarlijk zijn. Wij komen op voor de Arabieren. Laat de oorlog maar beginnen. Na dertig jaar verwaarlozing hebben we niets te verliezen.»
Mijn eigen analyse: Aboustif is een extremist die zich graag als gevaarlijk afficheert maar zijn pretentie nog niet heeft waargemaakt. De oprichting van zijn partij eindigde in chaos en ruzie. Aboustif is een Arabische nationalist die, net als Janmaat vroeger, niet past in de vreedzame, saaie en op consensus gerichte Nederlandse politiek. Aboustif solliciteert naar een Pim Fortuyn-functie binnen zijn eigen kamp.
Mijn conclusie: Aboustif is verre van geloofwaardig. Daarom, gezien zijn geagiteerde persoonlijkheid, zet ik vraagtekens bij het racistische incident waarvan hij slachtoffer zegt te zijn geweest. Dat hoort een goede journalist te doen wanneer hij twijfels heeft.
Mijn twijfels: waarom nemen drie racisten het risico om bij de flat van Aboustif om acht uur s avonds hem te belagen? Op zon plek en tijdstip kan bij enkele alarmkreten van de betrokkene de hele flat uitrukken. Als je de benedendeur toch open hebt gekregen, blijf je toch niet buiten wachten om je walgelijke daad te plegen? Na een korte woordenwisseling wordt Aboustif in het gezicht gespuugd en gestompt. Volgt een lange uiteenzetting door een van de drie racisten van zijn verwerpelijke motieven die, toevallig, perfect aansluiten bij de denkbeelden die de ADP wil bestrijden. Ik heb die tirade luid opgezegd en had daarvoor 35 seconden nodig. In die tijd zou een slachtoffer kunnen schreeuwen om zijn buren op te trommelen. Dat doet Aboustif kennelijk niet. Ja maar, schrijft Maria Benbrahim, het verhaal van Aboustif klopt volgens het Amsterdamse Meldpunt voor Discriminatie (AMD). Hoezo «klopt»? Was het AMD ter plekke aanwezig? Nee. Wat klopt is dat Aboustif zijn verhaal bij het AMD heeft gemeld, evenals bij de politie.
Het zijn veel vraagtekens. Ik weet natuurlijk niet meer dan wat ik gelezen heb. Waren er bijvoorbeeld getuigen van het voorval? Zolang ik niet beter door Benbrahim en Aboustif wordt geïnformeerd, moet ik mijn twijfels houden. Net als ik jaren geleden deed toen de joodse Jules Croiset zijn ontvoering door neonazis wereldkundig maakte. Wat niet zegt dat Aboustif een Arabische Croiset moet zijn. Maar ik beschouw deze aanslag, als die inderdaad heeft plaatsgevonden, als zeer ernstig. Er moet geen twijfel over bestaan en onderzoek en opsporing moeten voorbeeldig zijn. Ik zal er niet voor terugdeinzen, bij betere informatie, mijn onvoorwaardelijke steun aan Aboustif te verlenen en mijn eerdere twijfels openlijk in te trekken. Wat ik niet in zal trekken, is mijn eerste vaststelling: Aboustif is net als Fortuyn een extremist en een nationalist.