Het is opnieuw bewezen: de beste lekken zijn de lekken uit het Pentagon. In de oorlog van de toekomst zal Amerika de behoefte hebben aan nieuwe kernwapens, waarmee diep onder de grond verborgen commandobunkers en opslagplaatsen van wapens voor massavernietiging kunnen worden uitgeschakeld. Op de lijst van verdachte landen staan behalve de drie van de «As van het Kwaad» ook Syrië en Libië. De contingency planners, wier taak het is ook met het ondenkbare rekening te houden, sluiten China en Rusland niet uitdrukkelijk uit.

Het is revolutionair. In de Koude Oorlog zijn er ook plannen geweest voor een «tactisch kernwapen», dat gebruikt zou kunnen worden zonder dat daarmee de werkelijke kernoorlog zou worden ontketend. Maar toen is die filosofie betrekkelijk snel van de agenda afgevoerd. Dit klinkt serieuzer, omdat het in eerste instantie zou worden gebruikt tegen een vijand die niet met gelijke munt kon betalen. De periode van de wederzijdse afschrikking is, althans voorlopig, voorbij. Deze nieuwe kernwapens in een oorlog tegen nieuwe vijanden zouden in beginsel als «gewone» wapens moeten worden beschouwd. Dat is de essentie van deze theorie. Het wachten is nu alleen nog op de naties die deze nieuwe inzichten van het Pentagon delen.

Het zal nog een poosje duren voordat de voorgenomen wapens operationeel zijn. Daarom is nu de interessantste vraag wie dit hoogst geheime document, de «Nuclear Posture Review» heeft gelekt en waarom. Het was te voorzien dat er in de rest van de wereld opschudding over zou ontstaan; dat de populariteit van Bush en de zijnen er niet door wordt bevorderd. Wie heeft er belang bij zo’n lek?

Het is mogelijk dat ambtenaren die de president kwaadgezind zijn, de kranten hebben gebeld. Mij lijkt het minder waarschijnlijk. In de publieke opinie noteert Bush nog altijd de hoogste cijfers. De stemming in de natie is, een half jaar na de aanslag, en zeker weer bij de eerste herdenking, onverminderd grimmig. Wie met het oog op de verkiezingen van november afbreuk aan dit Republikeinse bewind wil doen, heeft daarvoor in ieder geval een slecht ogenblik uitgekozen.

Dit opent de mogelijkheid voor een andere redenering. Er is opzettelijk gelekt, om de president nog meer te steunen. Over de manier waarop de Taliban is opgerold, heeft men geen klachten. Met de «As van het Kwaad» heeft hij in eigen land geen noemenswaardige moeilijkheden gehad. Zijn bescherming van de staal industrie krijgt bijval van de vakbonden. De economie trekt weer aan. In Amerika en met de oorlog gaat het beter dan iedereen een half jaar geleden had durven hopen. Daarom alleen al is binnenkort de tijd rijp om af te rekenen met Saddam. En dat zal dan, volgens het oorlogsconcept van Bush, nog niet meer zijn dan de tweede fase van het begin.

De rest van de wereld kan sputteren, boos worden, maar het unilateralisme werkt. De lijn die hij in zijn verkiezingscampagne had getrokken, heeft hij als president consequent voortgezet. De elfde heeft hem er niet van afgebracht. Integendeel. Daarna is het alleen nog harder en consequenter gegaan, met minder diplomatie en meer kracht.

Daarin past deze lekkage van het Pentagon. George W. Bush zegt wat hij denkt, en doet wat hij zegt. Ouderwetse politieke overwegingen, diplomatieke subtili teiten komen daar niet in voor. Bondgenoten alleen als ze ja zeggen. De buitenlandse politiek van Washington heeft een ondertoon van I can lick anybody in this room. In dit café kan iedereen een pak slaag krijgen. Het is de gemondialiseerde variant op «What is good for General Motors, is good for America».

Dit lek onthult meer dan de plannen van het Pentagon. Het geeft het beste inzicht in het wereldbeeld van deze Amerikaanse regering.

Het wordt tijd om Stanley Kubricks meesterwerk weer eens te vertonen: Dr. Strangelove or: How I learned to stop worrying and love the Bomb.