Joost de Vries -

Ik zeg dit er maar even bij: er zullen hier heel veel spoilers komen over de afleveringen van die week. Wees gewaarschuwd. Lees alleen als u de aflevering al heeft gezien, of als u ze niet wilt zien (maar waarom leest u dit dan?).
Enfin.
De eerste aflevering begint met een vreemd poëtisch momentje met Tywin Lannister. Vreemd, want Tywin is niet het type voor poëtische momentjes, zou je denken. De patriarch van de Lannister-clan keek toe hoe een smid het oude zwaard waarmee Nedd Stark werd onthoofd waarna de burgeroorlog uitbrak, omsmolt en er twee nieuwe zwaarden van goot. Daarna gooide hij de wolvenvacht van de Starks in het vuur. De Starks zijn opgeruimd, hun zwaarden kunnen weg, van hun bont wordt niet eens een lekker warm manteltje gemaakt – en wij maar denken dat winter eraan kwam…
Een van de nieuwe zwaarden krijgt de eenhandige Jamie van zijn vader cadeau, die in ruil dan wel naar het godsgruwelijk waaierige, afgebrande, veroverde en heroverde thuis van de Lannisters Casterly Rock moet, om zijn vaders honneurs waar te nemen. Jamie bedankt, hij wil bij de King’s Guard blijven, Tywin boos. Zoals Cersei boos is op Jamie dat hij te lang weg is gebleven (heel eerlijk verwijt: hij zat vast in een kooi), zoals koning Joffrey boos is dat Jamie zijn hand heeft laten afhakken en nu niet meer strijdbaar is (opnieuw: ook dat afhakken was niet echt zijn planning). Alleen Tyrion moet nog boos doen tegen hem, dan is de Lannister-cirkel compleet. Maar Tyrion is druk met het ontvangen van prins Oberlyn Martell uit Dorne – die Tyrion er direct aantreft in een bordeel (met man en vrouw in kennelijke toestand), terwijl hij net een paar Lannister-soldaten te lijf gaat omdat ze, nou ja, Lannister-soldaten zijn (een valide reden, doorgaand). He’s a lover and a fighter. Oberlyn drukt Tyrion op het hart dat Tyrwin ooit zijn zuster liet vermoorden en dat niet alleen de ‘Lannisters hun schulden betalen’.
Maar hé! Oberlyn is in de stad voor de nakende koninklijke bruiloft! What can go wrong?
Aan de andere kant van de zee gebeurt er vooralsnog niet heel veel, behalve dan dat de kleine, lieve puppy-draakjes van Daenarys niet meer zo lief en tam blijken te zijn, en toont Daario Naharis (hoi Michiel Huisman!) hoe je niet een koningin moet versieren, maar stiekem toch een beetje wel.
Bij The Wall probeert Jon Snow ondertussen de directie van de Nightwatch (ze zitten er zo corporate bij, aan die tafel) te overtuigen dat de wildlings op het punt staan een enorme aanval te openen. The biggest fire the North has ever seen. Ze geloven hem niet helemaal maar hé, het is voor het eerst in maanden dat hij iets kan zeggen zonder dat iemand meteen niemand direct ‘You know nothing Jon Snow’ tegen hem zegt.

Aantal keren dat Carice van Houten ‘The night is dark and full of terrors’ zei : nul. Waar was Carice?
Aantal keren dat ‘Winter is coming’ werd gezegd : nul, maar ja, alle Starks zijn zo’n beetje vermoord.
Favoriete uitspraak:
Deze week van The Hound en Arya Stark, die op weg zijn naar Arya’s tante Lysa (die ene uit seizoen één, die haar zoon nog borstvoedde terwijl hij ongeveer net zo lang was als zij) en bij een herberg langs King’s Road de man zien die het zwaard stal dat Robb speciaal voor zijn zusje Arya had gemaakt. Hij heeft Needle, zegt Arya, vanuit de bosjes.
Hound: ‘Needle. Of course you named your sword.’
Arya: ‘Lots of people name their swords.’
Hound: ‘Lots of cunts.’
O Hound, met je massamoorden en je brandwonden, je zou je ironische kant meer moeten laten zien. Het opent de harten van de kijkers voor je.
Jan, Niña, wat denken jullie dat dit seizoen gaat brengen?

Jan Postma-
Het is een weinig dankbare taak, de eerste aflevering in een nieuw seizoen van een alle kanten op woekerende successerie zijn. Na een jaar afwezigheid moeten alle personages weer even de revue passeren (bijna alle dan, want inderdaad: waar was Carice? En nu ik erover nadenk, die ergerniswekkend Greyjoys? En die kleine verlamde Stark?), alle verdriet en elk dilemma weer heel even grof worden geschetst om de kijker weer in het verhaal te zuigen. (Ja, Jon Snow werd door wel drie pijlen geraakt, pijlen afkomstig van de boog van de mooiste Ginger-Wildling ooit. Zijn liefje die van driehonderd meter een uil door zijn knar kan schieten, dus dat hij niet dood is, bewijst hoe diep de liefde gaat. Ja, ja, ja.)
Maar ook het tegenovergestelde is waar: het is een zeer dankbare taak. Je bent de aflevering waar werkelijk iedereen op heeft gewacht en je kunt eigenlijk weinig fout doen. Want wat is er nu beter dan een weerzien met bijvoorbeeld de prachtige psychoot King Joffrey? Wat jammer dat William en Kate niet onder de publieke druk bezweken hun eersteling naar hem te vernoemen. Goed, Joffrey is misschien wel too much. Jamie Lannister dan? Die heerlijke smeerlap der smeerlappen.
Hmm. Slecht voorbeeld. Jamie is juist eindelijk teruggekeerd en niemand moet nog wat van hem hebben. De fonkeling waarmee zijn trotse vader Tywin hem ooit bekeek, zeker wanneer hij naast zijn kleine misvormde broer Tyrion aan tafel zat, blijkt te zijn gedoofd. Zijn vader, wiens huid zo strak om zijn gezicht zit dat hij me altijd wat doet denken aan een vakkundig opgezette kampeertent, wil zijn ex-oogappel verschepen naar het familiekasteel. Kan gebeuren natuurlijk, zoiets. Maar dat zelfs de liefde van zijn leven, zijn tweelingzus Cersei (nog bloedmooier als ze onredelijk is, zo blijkt) hem niet langer blieft… nou goed, u snapt het: het is een zooitje bij de Lannisters.
Wat kunnen we verwachten van dit seizoen? Het voelt wat vreemd, speculeren over het verdere verloop terwijl ik op loopafstand van een boekwinkel woon en daar natuurlijk gewoon keiharde kennis zou kunnen aanschaffen, hoe dan ook: ik voorspel naar aanleiding van aflevering Game.of.Thrones.S04E01.720p.HDTV.x264-KILLERS (*kuch) dood en verderf voor het machtige Huis Lannister. Men kan elkaar luchten noch zien. En binnen en buiten de muren van de stad hadden ze toch al niet veel fans. Maar wie eerst? Joffrey? Nee toch zeker? Of juist wel? (‘The king is never safe’) Iedereen lijkt hem wel zat te zijn. En hij was iedereen vanaf zijn geboorte al redelijk beu, geloof ik. Misschien is de plots op wonderbaarlijke wijze sympathiek geworden Jamie het eerste slachtoffer? (‘A one handed man with no family needs all the help he can get’) Tyrion? Tywin? Cersei? Ik besef plots hoe onmisbaar ik ze allemaal vind. Wat een prachtpersonages. Veel mooier dan die suffe Starks met hun idealen, bontmantels en diep pessimisme dat zich altijd maar uit via de klaagzang dat het nu eindelijk wel eens echt winter zou kunnen worden. Ik begrijp nu pas wat een verademing die Red Wedding eigenlijk was.
Ik begin te rooten voor de Lannisters, dus het einde kan niet meer heel ver weg zijn, vrees ik. En wie voltrekt het vonnis? Voordat Daenarys Westeros bereikt, dat zal nog wel even duren. (En wat doet Michiel Huisman daar ineens in de rol van een ander? Ik moet bekennen dat hij er in z’n eentje voor verantwoordelijk was dat ik David Simons Treme niet uit keek. Maar hier is het toch so far so good.) Die rare Obyron Martell dan? Waarschijnlijk wel. Maar ik zet ook wat in op Arya Stark, een long shot: ze steekt iedereen (maar dan ook echt iedereen) overhoop met haar needle. Zelden zag ik een kind met zoveel zichtbaar genot aan het moorden slaan. Het was gewoon een beetje eng.
Favoriete citaat waarin Omar Little uit The Wire wordt geciteerd:
The Hound tegen Arya Stark: ‘A man’s got to have a code.’

Niña Weijers –
Ja, gedoe bij de Lannisters, allemaal leuk en aardig, maar het eenzame hoogtepunt van deze aflevering was natuurlijk Arya Stark. Al drie seizoenen lang is ze by far the coolest kid on the block (vele, vele malen draaglijker dan haar meesmuilende zus Sansa, haar invalide puppy-broertje Bran en de regelrecht onuitstaanbare Jon Snow), maar wat ze deze aflevering flikt is beyond cool.
Eerst zien we haar op het paard bij de Hound, die van plan is haar naar haar rijke tante Lysa Arryn te brengen en losgeld te ontvangen. ‘When am I going to get a horse of my own?’ mokt Arya, die niet gediend is van dit soort beperkingen van bewegingsvrijheid en evenmin van de lichaamsgeur van haar redder (goed voorstelbaar), die smalend suggereert dat ze misschien in de toekomst een pony van haar tante krijgt – al is het voor Arya niet te hopen dat ze ooit onder de hoede komt van die freak.
Hongerig arriveren ze bij een soort herberg (heel veel plekken in GoT zijn een soort herberg, met grote haardvuren en/of naakte vrouwen om de schijn van veiligheid te wekken). Vanuit de bosjes ziet Arya de man die in het vorige seizoen haar zwaard (dat Jon voor haar had gemaakt, Joost, niet Robb, maar dat weet ik ook alleen door) stal en daarmee haar kameraad doodde. Arya die ze is loopt ze gedecideerd op de herberg af, vast van plan om terug te krijgen wat van haar is. Na wat dreigpraat over en weer tussen de Hound en de mannen in de herberg loopt het uit op een vechtpartij waarbij de Hound wat types in hun maagstreek en oogholten steekt. Twee mannen staan overeind, de Hound ligt nog wat op de grond, en het is Arya’s moment om te shinen. Zonder aarzeling gooit ze iets kapot op het hoofd van de ene man, die ze dan in alle rust aan haar zwaard spietst. De laatste man is, hoe kan het ook anders, degene die haar vriend in zijn keel stak en er met haar zwaard vandoor ging. Ze vloert hem, pakt haar Needle terug en koelbloedig herhaalt ze tot in detail de vuile scène die eerder plaatsvond tussen hem en haar hulpeloze vriend. ‘Fine little blade’, zijn de laatste woorden die ze tot hem richt, ‘maybe I’ll pick my teeth with it.’ En tsjak, dwars gaat die needle door zijn strottenhoofd.
Arya wordt volwassen zonder huwelijksnacht en brekend maagdenvlies. Vanaf nu weet ze hoe het spel gespeeld wordt, en ik heb het vermoeden dat ze het nog wel vaker gaat spelen dit seizoen. Jan schrijft dat hij het allemaal ‘een beetje eng’ vond. Tja, Jan, kleine meisjes worden groot. En ze krijgen de paarden die ze verdienen.