Niña Weijers – Welk cadeau?
Ik ben heel slecht in samenvattingen – van wat dan ook. Ik keek net de laatste aflevering, viel even in slaap, word weer wakker, en kan me nu al weer niet indenken waarom hij de The Gift heette.
Och ja, Ser Jorah die Tyrion eindelijk aan zijn Khaleesi komt overhandigen.
Ramsay met z’n gevilde lijk voor Sansa.
De Sand Snake die Bronn haar tieten laat zien en hem een ampulletje tegengif toewerpt.
Gilly met haar ontmaagding – of iets wat daarop lijkt – voor Sam (zo lief en onschuldig dat ik er nogal onpasselijk van werd).
Littlefinger met zijn ‘handsome young man’ voor Olenna Tyrell.
Cersei Lannister met haar etensresten voor Margeary Tyrell.
En, the greatest gift of all: de Queen Mother die vervolgens zelf ongenadig in de cel wordt geworpen door de oneindig wijze Sparrow. Ik beleefde werkelijk zoiets als een catharsis.
En dan had je natuurlijk nog die scène met Carice en Stannis, waarin zij hem verzoekt zijn dochter cadeau te doen aan de Lord of Light om zijn onmogelijke oorlog te winnen. Ik durf er geld op in te zetten dat hij het zal doen, en dat de gevolgen weer eens niet te overzien zullen zijn. Agamemnon (je weet wel) flikte het ook bij zijn dochter Iphigeneia, en won daar weliswaar de Trojaanse oorlog mee, maar werd bij thuiskomst alsnog in koelen bloede omgelegd door zijn eigen vrouw – het eeuwenoude bewijs dat de meeste moorden gewoon in huiselijke kring plaatsvinden en niet op het slagveld. Ik herinner me dat onze eigen Jan Postma laatst nog schreef dat hij sympathie voor Stannis had opgevat, na een vertederende heart to heart met zijn enige kind. Nou, dat moment van vertedering diende dus weer eens een heel ander doel: zijn domme, blinde ambitie nog een tikkeltje dommer en blinder maken dan die al was. Stannis, ouwe, je dagen zijn geteld.
Verder was ik lichtelijk gechoqueerd door de natuurlijke dood van Maester Aemon. Ouderdom! Mijn god, what’s next?
En jongens, wat denken jullie dat Littlefinger nu eigenlijk bedoelde met zijn ‘handsome young man’ voor Olenna? Een dooie Olyvar, perhaps?
Joost de Vries – Everyone who isn’t us is an enemy
Het fijnste moment van deze aflevering was de glimlach op het gezicht van Cersei nadat ze Margaery had bespot in de cel – vilein, superieur, sardonisch, en volkomen misplaatst. Want voor de scène was afgerond zat ze zelf in de gevangenis, door toedoen van de getuigenis van haar neefje en one time lover Lancel Lannister, die nu geradicaliseerd is.
Was Lancel ‘the gift’? Je zou het haast denken, want wanneer Littlefinger iemand iets cadeau doet, is dat meestal in de vorm van vlees met een hartslag: en Littlefinger bood Olenna Tyrell toch echt een jonge jongen aan. Maar de vraag is of dat daadwerkelijk Lancel was, want Cersei moet toch zelf ook van het bestaan van Lancel geweten hebben. Littlefinger zinspeelde op een jongen die ze niet kende, waardoor ik me ineens afvroeg; wat is er eigenlijk met Gendry gebeurd, de goedaardige bastaard van Robert Baratheon, de koning waar het allemaal ooit mee begon. Zou Littlefinger hem soms hebben opgespoord, als het definitieve bewijs van Cersei’s overspel? Of zou Littlefinger iets weten van Jon Snow, bijvoorbeeld wie toch zijn ouders moeten zijn?
Cersei’s grootste zwakte is haar intelligentie. Niets is namelijk gevaarlijker dan iemand die erg intelligent is, maar nét niet intelligent genoeg. Haar vader wees haar daar een paar seizoenen eerder al op; zij zocht een complimentje, hoe goed ze King’s Landing in zijn aanwezigheid had bestuurd, en hij wees haar er meteen op welke dingen niet goed waren gegaan. Niet veel vaderlijke liefde, die Tywin. Nu lijkt hetzelfde scenario zich af te spelen: eerst wist Cersei de halve small council weg te werken zodat ze alleen kon regeren (handig), daarna sloot ze een verbond met de High Sparrow (slim), die ze zo wist te manipuleren dat hij haar haatobject Margaery arresteerde (duivels!), maar al die tijd is ze vergeten (oei) dat ze zelf veel meer chantabel is dan Margaery en haar broertje Loras. Loras deed het met mannen, nou en? Jij deed het met je broer! BAM. Ergens was Cersei dat vergeten, of liever, had ze dat verdrongen.
Vroeg in het eerste seizoen vatte Cersei voor Joffrey haar wereldblik samen: ‘Every one who isn’t us is an enemy.’ Dat montere motto lijkt ze zelf te zijn vergeten, nu ze is overgelaten aan de genade van het monster dat ze zelf heeft geschapen.
Jan Postma – Seks met Michiel Huisman is ongetwijfeld leuk
Ik moet zeggen dat ook Tyrions ‘I am the gift’ een kleine catharsis veroorzaakte, Niña. Jorah vocht voor zijn Khaleesi, deed dat met een zeker je ne sais veni vidi vici en leek even het hart van zijn koningin te hebben gewonnen – totdat hij zijn helm afdeed en zij voor een tweede maal met zichtbaar ingehouden woede zei: ‘Get him out of my sight.’ Dat Tyrion niet was gevlucht nadat hij van zijn boeien was bevrijd en meer dan genoeg pathos in zijn stem wist te leggen maakte dat ik, ongetwijfeld als de naïeveling die ik ben, weer enige hoop kreeg voor die langzaam in een stone man veranderende Jorah Mormont. Ik bedoel: seks met Michiel Huisman is ongetwijfeld leuk, maar al die bloeddorstige pillow talk gaat op den duur ook vervelen. En die nieuwe man van haar, die zo lijkt op die Belgische voetballer, Marouane Fellaini, als dat inderdaad de opper-Harpy is, dan is dat ook niet veel soeps. Dan kun je een labrador als Jorah best gebruiken.
Wat dat cadeau van Littlefinger betreft, ik gok toch dat dat een dode Olyvar zal blijken te zijn. Lancels verraad van Cersei lijkt me niet iets wat Littlefinger kan hebben geregisseerd, daarvoor zijn die Sparrows te ver heen.
Trouwens, Joost, wat die Gendry betreft, ik zag deze week toevallig een oude Buzzfeed-post (je moet het allemaal een beetje in de gaten houden, hè) waarin men zich hetzelfde afvroeg. Maar dan met heel veel GIFjes en geëmbedde tweets.
Ergens had ik het gevoel dat ook de kijker deze aflevering hier en daar een cadeautje kreeg. Een uit volle borst zingende Bronn bijvoorbeeld, die vervolgens lijkt te sterven terwijl hij naar de borsten van een Sand Snake kijkt, het was een beetje flauw allemaal, maar op een goede manier. En de dood van Aemon, zoals je zegt Niña, waar gaat dit heen? Een vredige dood vol hallucinaties en herinneringen aan een kindertijd met zijn broer Egg, Sam en Gilly die gezamenlijk de wacht houden: even ging het zoals het hoort. Totdat Gilly vervolgens bijna werd verkracht natuurlijk. Ik weet niet of ik nog een verkrachting had aangekund – en ik weet ook niet of je zo’n zin met goed fatsoen kunt opschrijven. Gelukkig hield Sam ‘I killed a whitewalker’ Tarly (die inmiddels iets te overtuigd lijkt van zijn eigen kunnen) lang genoeg stand om Jons direwolf de gelegenheid te bieden te hulp te schieten. (Lang niet gezien, dacht ik vooral.) Wat daarop volgde was iets waarvan je bijna zou vergeten dat het bestond: consensual sex. Tederheid, een vleugje humor, erotiek overlaten aan de verbeelding in plaats van het te suggereren met behulp van expliciet op en neer dansende borsten en samengespannen billen, what were they thinking? Ik hoop dat die twee zo verstandig zijn snel het hazenpad te kiezen.
Tot slot: bedriegen mijn ogen mij of is het nu eindelijk winter?