Een van de acteurs uit The Rings of Power, Amazons langverwachte Lord of the Rings-prequel, werd in de krant gevraagd waar de serie nu eigenlijk over ging. Hij zei dat dat net zoiets was als vragen de bijbel samen te vatten. Uiteindelijk ging het toch gewoon over de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, zei hij. ‘En wat er nodig is om liefde en goedheid te laten winnen.’
Ik voelde mijn verwachtingen, die al niet bijzonder hooggespannen waren, nog wat verder wegzinken.
De kosten van het project worden op ongeveer een miljard dollar geraamd, las ik ergens anders. Klinkt als veel. Een ‘insider’ liet weten dat het voor iedereen zonneklaar was dat het succes of het falen van deze productie de toekomst van Amazons streamingdienst zou bepalen. Ieder ander resultaat dan een doorslaand succes zou neerkomen op een complete mislukking.
Ik dacht aan de trailer die ik een paar weken eerder had gezien. Een hoop indrukwekkende landschappen en veelbetekenende blikken op de gezichten van onbekende acteurs die vaag deden denken aan bekendere acteurs, maar waar het verhaal over ging had ik niet helemaal kunnen ontdekken.
Op Twitter maakten mensen grapjes over shots die duidelijk niet waren gefilmd maar met de computer waren gegenereerd. Waarom zag het meest dramatische moment in de trailer eruit als een cutscene uit een videospel? ‘Watching the fellowship of the ring and it’s kinda depressing. More than 20 years old and everything is so lived-in, costumes and practical effects are basically perfect and now we have to cg fucking helmets’, schreef iemand anders.
Bijna 25 jaar geleden, kort voor het uitkomen van Titanic, schreef David Foster Wallace in The (As It Were) Seminal Importance of Terminator 2 over de ijzeren wetten van de Hollywood-blockbusterfilms van de jaren negentig. Het belangrijkste genre van dat decennium was volgens hem ‘Special Effects Porn’. Producties die, als je een stapje achteruit deed, niet eens echt films leken te zijn, maar eerder verzamelingen van indrukwekkende scènes die aan elkaar waren geregen met behulp van zestig minuten van ‘flat, dead and often hilariously insipid narrative’.
Aan de hand van Terminator 2, een op alle vlakken behalve die van de FX teleurstellend vervolg op Terminator, formuleerde hij de ‘inverse cost and quality law’: hoe groter het budget van een film, hoe slechter hij zal zijn. Met andere woorden: hoe groter de investeringen zijn, hoe kleiner de kans is dat artistieke ambities de kans krijgen te prevaleren boven financiële belangen. Er is geen efficiëntere manier om dat wat een jonge regisseur origineel en interessant maakt de nek om te draaien dan hem of haar een groot budget en een hoop computers te geven. (Zie het verschil, zegt Wallace, tussen Terminator en Alien en Terminator 2 en True Lies, tussen Speed en Twister, tussen Brazil en Twelve Monkeys.)
Uit het stukje in de krant viel op te maken dat de showrunners die door Amazon zijn aangetrokken om de duurste serie ooit te maken zichzelf niet beschouwen als een ‘veilige keuze’, ze zijn immers relatief onervaren.
Jeff Bezos was zo jaloers op het succes van Game of Thrones dat hij alleen al voor de rechten 250 miljoen neertelde. Maar we hoeven niet te verwachten dat ook deze serie de grenzen van de goede smaak zal opzoeken. Sterker: ‘The Rings of Power zal bewust minder somber en nihilistisch zijn. Midden-Aarde is eerder een plek van ouderwetse heroïek.’
Een week of wat geleden deed een oud interviewfragment opnieuw de ronde, een fragment waarin Tolkien vertelt waar het hele verhaal nu eigenlijk om draait. Verhalen die de aandacht van mensen een tijdje kunnen vasthouden, menselijke verhalen, die gaan eigenlijk altijd over één ding, zegt hij. Hij laat een korte stilte vallen. ‘Death… the inevitability of death.’
Je hoeft het er niet mee eens te zijn, zegt hij. Hij legt zijn pijp weg en pakt een leren notitieblokje uit de binnenzak van zijn jasje. Hij zet een leesbril op en begint iets wat hij heeft overgeschreven uit de krant voor te lezen. ‘There is no such thing as a natural death. Nothing that ever happens to man is natural, since his presence calls the whole world into question. All men must die but for every man his death is an accident, and even if he knows it he would sense to it be an unjustifiable violation.’
Het is een citaat van Simone de Beauvoir. Je kunt het ermee eens zijn of niet, zegt Tolkien terwijl hij het notitieblokje weer opbergt, maar die woorden beschrijven ‘de bron van de Lord of the Rings’. (En misschien – valar morghulis – ook de reden voor het succes van Game of Thrones?)
Het is niet zo heel ingewikkeld om in Jeff Bezos’ honger naar rijkdom, macht en culturele dominantie een sublimering van het vergeefse gevecht tegen de dood te herkennen. Maar wat ik me vooral afvroeg was dit: zouden toen het intellectuele eigendom aan de Amazon-baas werd overgedragen ook diepere gronden als deze zijn meegeleverd? Het leek me sterk. Dit zal wel weer gewoon zo’n serie worden over de eeuwige strijd tussen goed en kwaad.