En toen het werk compleet was en men naar het ‘demonstratieterrein’ diende te gaan om daar, ver uit het zicht van iedereen, 1 mei te vieren, gooiden de demonstranten roet in het eten. Zoals ieder jaar werd er ook op deze 1 mei gevochten in Turkije, het verschil was nu dat de stad een enorm ‘leeg’ veld rijker is.
Erdogan had meermalen trots aangegeven dat de werkzaamheden in de zee volgens schema liepen. Zijn redenatie deelde hij met het publiek: ‘Waarom zou de orde verstoord moeten worden omdat een deel van de mensen wil demonstreren? Mensen die voortaan willen demonstreren, kunnen dat zonder het verkeer en de orde te verstoren op die nieuwe plekken doen.’
Op de dag dat dit plan gerealiseerd moest worden, bevonden zich op het demonstratieterrein van Erdogan slechts enkele duiven. Waar de massa wel wilde zijn, het Taksimplein in het hart van de stad, dat was door dezelfde premier tot verboden terrein verklaard en ook daar bevonden zich slechts enkele duiven. De mensen en de politie vulden de zijstraten. De demonstranten vechtend om het Taksimplein te bereiken, de politie om ze met traangas en de knuppel tegen te houden.
Het Taksimplein heeft een symbolische waarde voor de vakbonden omdat op het plein bij de 1 mei-viering van 1977 bij ongeregeldheden 34 mensen sneuvelden. Bovendien beroepen de bonden zich op het universele demonstratierecht onder het toeziend oog van stadsgenoten. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft de Turkse vakbonden ook nog eens in het gelijk gesteld en bepaald dat het Taksimplein niet verboden kan worden voor demonstraties. Maar de sterke man van het land heeft geen boodschap aan de wensen van de demonstranten en het besluit van het Hof. Hij wil de massa’s op dat gewonnen land hebben. Maar de mensen weigeren om zich te laten verbannen naar die verre plek. Zijn de miljoenen euro’s die nodig waren voor het inpolderen van de zee nu verkwanseld? Nee, want gelukkig heb je altijd nog de akp-bijeenkomsten waarbij de mensen gaan naar de plek waar hun idool hen wil hebben.