In De Groene van 28 april j.l. schrijft de heer Pieter Hilhorst dat mijn onlangs verschenen roman Alleen voor allochtonen hem fascineert, omdat daardoor het einde van de ironie wordt gemarkeerd. Ik ben zo vrij het als een onversneden compliment te beschouwen dat mijn eersteling aan het einde van het millennium een dergelijke, filosofisch getinte kwalificatie te beurt valt. De heer Hilhorst doet echter de hoofdpersoon in mijn boek geen recht door hem ‘een handelsreiziger in chauvinisme’ te noemen. Deze hoofdpersoon is - en dat had P. Hilhorst na zorgvuldiger lezing kunnen vaststellen - een goedwillende echte Nederlander, die, zoals veel andere echte Nederlanders, allochtonen inferieur vindt, doch die, gedreven door christelijke naastenliefde, de allochtonen wil helpen minder inferieur te worden door in te burgeren in de superieure Nederlandse cultuur.