Vorige week woensdag maakte Johnny Heitinga zijn debuut in het Nederlands elftal. Hij speelde zoals bijna alle spelers, dus ver onder zijn kunnen. Bij Ajax is hij uitgegroeid tot de centrale verdediger die het ritme van de wedstrijd bepaalt. De beloning voor zijn goede spel bij Ajax was dat hij in het Nederlands elftal mocht debuteren als rechtsback, zoals de centrale verdediger van PSV Fred Bouma werd beloond met de plaats van linksback. Alsof je de hoofdredacteur van De Groene bij het RTL Nieuws laat meelopen als verzamelaar van de berichten van de telex, pardon het internet.

Van Johan Cruijff weet ik dat je debutanten zo veel mogelijk met rust moet laten en dát moet laten doen wat ze gewend zijn. De meesten slaagden onder het oog van de meester. Heitinga debuteerde op een voor hem niet geheel vreemde, maar toch onwennige plek. Oké, niet zo’n probleem, want op zichzelf is de positie van rechtsback makkelijker dan die van centrale verdediger. Bovendien was de tegenstander van het niveau SC Buitenveldert, ondanks de naam Team USA.

En dan het genieten waar Cruijff altijd zo op hamert bij een debuut, dat genieten wat Ronald Koeman ook Daniël de Ridder adviseerde toen hij als rechtsbuiten debuteerde in Ajax 1. Zou Heitinga ooit de zenuwen, als hij die had, hebben overwonnen na wat hem in het eerste kwartier allemaal vanaf de bank werd toegeschreeuwd? «Johnny, Johnny, aanbieden!» knalde al na drie minuten mijn huiskamer binnen. Toen Van der Sar de bal een keer naar links uitgooide, hoorde ik de bank «Johnny, Johnny laat je horen!» krijsen. Kortom, Johnny was het eerste kwartier de gebeten hond en dat zag je de rest van de wedstrijd terug in zijn spel.

Wat is er toch aan de hand met de bondscoach? Zag hij zelf echt niet dat Nederland stom en slecht speelde, dat Nederland slechts één keer gevaarlijk was? Dat dat gevaar ontstond toen eindelijk een van de twee centrale verdedigers een keer mee naar voren ging? Vond hij het echt geen oervervelende wedstrijd? Dick Advocaat is van dezelfde generatie als Cruijff en net als Johan een geboren straatschoffie. Cruijff is diep in zijn hart dat schoffie gebleven, waardoor in zijn benadering van het coachen de wetten van de straat zijn blijven gelden. Koeman is niet anders. Alsjeblieft Dick, kijk even in de spiegel. En ga dan naar Portugal met de intentie dát te doen wat je kunt en vergeet vooral niet te genieten. Al zou je het alleen maar voor ons doen.