In die wetten wordt bepaald dat burgers alleen naar de wc mogen die bedoeld is voor je geslacht bij geboorte. De discussies worden vaak met humor gevoerd, het gaat tenslotte om poep en plas. Zo suggereerden de gasten in het praatprogramma Real Time with Bill Maher onlangs dat Republikeinen langs de grens behalve walls ook stalls (pissoirs) moeten bouwen, zodat ze Mexicanen én transgenders buiten het land kunnen houden.

De gemoederen in het luchtige programma liepen echter hoog op toen de rechtse schrijfster Ann Coulter de wc-wetten verdedigde met het argument dat als je transgenders toestaat het vrouwentoilet te gebruiken je in feite mannen daar toelaat. ‘Het is niet dat de transgenders kinderen gaan verkrachten’, zei ze, ‘maar dat kinderverkrachters zonder deze wetten het recht hebben om het damestoilet te betreden.’

Met andere woorden: de Republikeinse wc-wetten zijn niet bedoeld om transgenders te discrimineren, maar om vrouwen en kinderen te beschermen tegen verkrachters. De lhbt-activist Dan Savage moest niets hebben van Coulters logica: ‘Dat is bullshit. Een kinderverkrachter hoeft geen jurk aan te doen om een damestoilet binnen te stappen. Google maar ‘”seksueel gemolesteerd toilet” en je vindt duizenden gevallen met hetero mannen.’

De wc-wetten zijn sowieso geen goede aanleiding voor vermaak, en dat is niet alleen vanwege de opzichtige discriminatie van transgenders. Wc-wetten als die in North Carolina, de beruchte HB2-wet, gaan namelijk veel verder dan de passages over transgenders. Zo verbiedt section 2 van HB2 lokale overheden om regels over lonen en arbeidsomstandigheden te vervaardigen, een verbod dat de doorgaans Democratische besturen in de steden nagenoeg tandeloos maakt.

Blijkbaar gelden Republikeinse principes niet in de staten die ze zelf controleren, constateerde The Washington Post naar aanleiding van het wc-debat. ‘Republikeinen zeggen altijd dat lokale overheden beter begrijpen wat de mensen willen en dat daarom inmenging van bovenaf minimaal moet zijn. (…) Ondertussen ontnemen ze regio’s, steden en dorpen de bevoegdheid hun eigen wetten te maken.’ Dat gebeurt ook op het gebied van kwesties als wapens, fracking en de regulering van het minimumloon, vaak onder dekking van kwesties die de gemoederen geheid bezighouden, zoals rookverboden in openbare ruimtes en accijns op plastic zakken. Of wc’s.