FILM – Gawie

Kidnapping Mr. Heineken
Insidious 3

Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig – dat geldt eens te meer voor twee nieuwe films van deze week. De eerste, de spookhuishorrorfilm Insidious 3, is op geen enkele manier vernieuwend, en toch is het werk zo goed gemaakt dat opgaan in het verhaal geen probleem oplevert. Met de tweede gebeurt iets soortgelijks: de heist movie of overvalfilm Kidnapping Mr. Heineken doet niets anders dan geijkte registers invullen, waardoor het werk alleszins te pruimen is.

Voor de Zweed Daniel Alfredson, regisseur van Kidnapping Mr. Heineken, breken zware dagen aan nu zijn verfilming van een boek van Peter R. de Vries in de Nederlandse bioscopen draait. Eerder al liet de misdaadverslaggever weten hevig teleurgesteld te zijn: men heeft niets van plot en karakterontwikkeling en wat al niet meer begrepen. Plaatselijke recensenten zijn eveneens niet onder de indruk; ze tonen zich vooral verongelijkt over feitelijke fouten zoals de kleur van de bierflesjes die blijkbaar bruin in plaats van groen is, en over de wijze waarop onze hoofdstad op geen enkele manier terug te herkennen is. Dat zal allemaal wel. Daar staat tegenover dat het bekende verhaal van de kidnapping met vaart wordt verteld en dat de regisseur, die eerder de Zweedse versies van Stieg Larssons Millennium-trilogie maakte, de sfeer van noir goed vangt in de vormgeving. En dit: Anthony Hopkins die Freddy Heineken speelt op haast dezelfde wijze als in zijn beroemde vertolking van seriemoordenaar Hannibal Lecter. Heineken belichaamt zo het grootkapitaal, het ‘monster’ dat dreigt kleine jongens als Willem Holleeder en Cor van Hout te verorberen. Dat zegt iets over de tijdgeest en over de motivering van de kidnappers. Of dat met de werkelijkheid klopt, is irrelevant. In het verhaal klopt het wel, en dat maakt Kidnapping Mr. Heineken tot een interessante film.

Of ik ooit Insidious 1 en 2 heb gezien weet ik niet meer. Maar Insidious 3 van Leigh Whannell is een aardige, behoorlijk enge film waarin een tienermeisje contact zoekt met haar moeder die aan kanker overleden is. Hiertoe schakelt ze een hoogbejaarde, paranormaal begaafde vrouw in die meteen inziet dit het allemaal foute boel is. Want zomaar in het land der doden rondwroeten met je psychische oog gaat niet. Behalve vredelievende geesten is er namelijk ook een moordlustig wezen dat het gemunt heeft op het meisje en op de geriatrische ghostbuster.

Om duidelijk te zijn: de humor komt pas aan het einde van het verhaal, ná de onophoudelijke spanning van dolen door de gothic gangen van het appartement waar het meisje woont terwijl alles onheilspellend kraakt, geesten ouderwets uit kasten springen en het opperspook bezit van het levende lichaam van het meisje neemt. De productie is tot in de puntjes verzorgd; in de vertelling wordt geen minuut verspild; het acteren van alle betrokkenen is eersteklas; en het thema van omgaan met de dood en van herinnering en verlies staat als een huis. Insidious 3 laat zien dat je niet veel meer dan wat camera’s en kennis van old dark house-verhalen nodig hebt om een spannende film te maken.

Beide films te zien vanaf 25 juni

POPMUZIEK – Leon Verdonschot

Down The Rabbit Hole

Het programma van Down The Rabbit Hole oogt dit jaar bijna als een blik in een snoepwinkel: hier kun je op vrijdag werkelijk Ryan Adams (solo) zien optreden, meteen gevolgd door Patti Smith en haar band die het legendarische album Horses integraal spelen, onmiddellijk gevolgd door Damien Rice. En dat is pas dag één van de drie. Bij de eerste editie van het festival was dat nog de veel bekritiseerde zwakste dag – dat is echt voorbij. En dan moeten War on Drugs, Iggy Pop, Alabama Shakes en Róisin Murphy nog aantreden. Het kopen van een kaartje voor slechts een van de dagen is niet mogelijk: Down The Rabbit Hole volgt de redenering van het festival als totaalervaring, waar de bezoekers samen in drie dagen een sfeer opbouwen waarin niet selectief valt te shoppen. Dat Patti Smith’s Horses uit een jaar stamt (1975) waarin een groot deel van de bezoekers misschien wel geboren was, maar nog niet lang geleden, geeft aan waar Down The Rabbit Hole, Mojo’s linksbuiten van Lowlands, zich op richt: de fijnproever. En dat allemaal in een vakantiepark: de Groene Heuvels bij Beuningen. Voor wie dan nog geen idee heeft: niet ver van Nijmegen.

Een fragment van een van Patti Smith’s meest legendarische recentere optredens: dat in 2006, de avond voor de roemruchte punkclub CBGB’s in New York sloot.

26-28 juni, Groene Heuvels Beuningen. Er zijn nog kaarten. www.downtherabbithole.nl

Woo Hah!

De Tilburgse concertzaal 013 gaat een tijd dicht. Grote verbouwing. 013 heeft hevige concurrentie van het nieuwe TivoliVredenburg in Utrecht, dus gaat de concertzaal duiken in het gat tussen zalen voor ongeveer tweeduizend bezoekers en de Heineken Music Hall (capaciteit: 5500) in Amsterdam. 013 gaat er wel knallend uit: op de nieuwe editie van hiphopfestival Woo Hah! staan zowel oudgedienden Cypress Hill, het onlangs in De Groene nog lovend ontvangen duo Run the Jewels en Kanye West-protegé Big Sean. Ook live in 013: de Eindhovense Fresku, wiens langverwachte tweede album binnenkort verschijnt. Dit is alvast de clip bij de zeer veelbelovende single _Ik wil:

_ Voor wie Fresku nog helemaal niet kent: hij post onder de naam van alter ego Gino Pietermaal ook hilarische filmpjes op YouTube. Maar het allervermakelijkst én meest raak zijn misschien wel zijn filmpjes als boze blanke man Willie Keurig, waarvoor hij zichzelf met een omgekeerde blackface blank heeft geschminkt. De meest roemruchte is die waarin hij zich uitsprak in de Zwarte-Piet-discussie:

4 juli, 013 Tilburg. www.013.nl

**TELEVISIE – Walter van der Kooi

VPRO Cinema Collection.**

Vrijdag start de VPRO Cinema Collection. Filmredacteur Gerhard Busch koos niet alleen zes films waarmee regisseurs van naam en faam doorbraken (hoeft niet hun debuut te zijn), maar interviewde de makers ook over het belang van dat vroege werk. Die gesprekken duren tien minuten – belachelijk kort, kun je zeggen, maar ongekend lang in een wereld waarin films contextloos op scherm geplempt worden, in beeld ontsierd door logo’s of zelfs aankondigingen van volgende programma’s en beroofd van hun staart (credits en slotgeluid/muziek). Uit de VPROgids blijkt dat niet alle zes films boven aan Busch’s lijstje stonden doordat een aantal regisseurs geen tijd kon of wilde vrijmaken voor een gesprek: zo ontbreken Wong Kar Wai en Gus Van Sant. Maar mooi initiatief. Baz Luhrman opent 26 juni de reeks over en met Romeo + Juliet. NPO 2, 23.30 uur gesprek, 23.40 uur film.

Volgen 3 juli Jacques Audiard (Un prophète); 10 juli Lukas Moodysson (Together); 17 juli Alejandro Amenabar (Abre los ojos); 24 juli Thomas Vinterberg (Festen); 31 juli Marc Foster (Monster’s Ball).

Eurovision Young Dancers 2015

Wedstrijden in kunst – het zou niet moeten mogen. Maar de Grieken deden het al op de Olympische Spelen en het kan zo verdomde leuk zijn. Daarom aanbevolen: Eurovision Young Dancers 2015.

Die tweejaarlijkse strijd om de titel ‘beste jonge danser van Europa’ heeft op 19 juni plaatsgevonden in het Tsjechische Pilsen en de NTR brengt daar een samenvatting van. De winnaars van nationale competities namen het tegen elkaar op en gezien eerdere jaargangen geloof je je ogen niet over zoveel kracht, kunde, talent en vaak schoonheid. Voor Nederland doet Timothy van Poucke mee die zal proberen landgenoot Sedrig Verwoert te evenaren – winnaar in 2013. De finale bestaat uit een ‘battle’ tussen de twee besten. Timothy kijkt met en voor de kijker terug op zijn avontuur.

NTR, zondag 28 juni, NPO 2, 18.10 uur.

40 jaar North Sea Jazz special

Voor jazzliefhebbers een must: de ode die de NTR brengt aan North Sea Jazz aan de vooravond van de veertigste editie. Archiefmateriaal uit vier decennia en gesprekken met fans van het festival als Hans Dulfer, Jet Rebel, Sven Figee en Giovanca.

Presentatie Wilfried Baayens. Zondag 5 juli, NPO3, 23.00 uur.