Australische commentatoren zagen iets anders. Na de vorige verkiezingen wist Labor een minieme meerderheid te krijgen met steun van onafhankelijken en de Groenen en breidde die met één zetel uit door een afvallig oppositielid tot Kamervoorzitter te kiezen. Deze Peter Slipper, bijgenaamd ‘Slippery Pete’, had een troebele reputatie en werd al na een paar maanden beschuldigd van seksuele intimidatie van een mannelijke medewerker. Voorzitter Slipper moest een dag na Gillards betoog alsnog aftreden en komt als onafhankelijk lid terug in het parlement. Maar doordat Gillard hem in het openbaar steunde, heeft Labor zijn stem veiliggesteld. Zonder die steun was haar regering waarschijnlijk vorige week gevallen.
Maar ernstiger dan het verwijt van opportunisme dat hier in de pers weerklonk was de aanleiding voor Gillards woede. Abbott had in zijn bijdrage gezegd dat de Labor-regering al lang ‘van schaamte gestorven had moeten zijn’. Die zin werkte op Gillard als rode lap. Toen haar vader onlangs overleed, had een rechtse inbel-radiopresentator de smakeloze opmerking gemaakt dat de man zich letterlijk voor zijn dochter had doodgeschaamd. Abbotts provocatie sorteerde waarschijnlijk meer effect dan hij zich had voorgesteld, maar met seksisme had het allemaal niets te maken. Gillard heeft al eerder aangegeven dat de opmerking over haar vader haar diep had geraakt.
Wat betekent Gillards betoog voor vrouwen in de Australische politiek? Tony Abbott zal zijn vrouw en drie dochters vast vaker meenemen naar campagnebijeenkomsten. Maar wat Gillards toespraak vooral deed was een trend in het publieke debat bekrachtigen. In Australië is een debatcultuur ontstaan waarin argumenten en aanvallen persoonlijk zijn en waarin op het oog edele motieven doorbuigen onder het gewicht van loodzwaar opportunisme. Een cultuur die Labor tot nog toe weerstond als Abbott weer eens krokodillentranen huilde. Gillards speech was prachtig politiek theater, maar wie afgelopen week suggereerde dat de Nederlandse of Amerikaanse verkiezingsstrijd wel wat Australisch temperament zou kunnen gebruiken, had de perstribune in Canberra eens moeten horen zuchten van frustratie.