Londen - De ‘bar-barians’ hebben Cadbury overgenomen. Geheel op z'n Engels werd er een woordgrap over onheil gemaakt, maar ondertussen huilt het land nu de 179 jaar oude chocoladefabriek in handen is gevallen van het Amerikaanse Kraft-concern. Hiermee dreigt een einde te komen aan de unieke, humanistische bedrijfscultuur. Indachtig de Quaker-traditie heeft de Cadbury-familie zelfs een aparte, groene woonwijk aangelegd voor het personeel, Bournville geheten. Tot voor kort floreerde Cadbury als een zelfstandige onderneming, maar nu deelt het in de zeven miljard pond tellende schuldenlast van Kraft. De regering-Brown stond erbij en keek ernaar. Sterker, het geld voor de overname is bijeengeschraapt door de Royal Bank of Scotland, dat voor 84 procent in staatshanden is.
De vijandelijke overname voedt het anti-Amerikaanse sentiment, voortkomend uit het gevoel dat de dollars het nationaal erfgoed aantasten. Wat Cadbury nu overkomen is, heeft Manchester United vijf jaar geleden al meegemaakt. Ondanks protesten van supporters kocht de Amerikaanse Glazer-familie de gezonde, rijke voetbalclub. De Glazers gebruikten Old Trafford als dumpplaats voor bijna zevenhonderd miljoen pond aan schulden. De Amerikanen hebben onlangs nieuwe aandelen uitgegeven en vrijwel elk pond sterling winst die de club gaat maken, door de verkoop van sterspelers en het verhogen van de toegangsprijzen bijvoorbeeld, komt in Florida terecht. Faillissement is niet langer ondenkbaar.
Zeker zo gehaat als Kraft en de Glazers is Donald Trump, vooral in de omgeving van Aberdeen. In een nabijgelegen natuurgebied aan de Noordzeekust wil de toupet dragende miljardair de grootste golfbaan ter wereld aanleggen, met hotels en vakantiewoningen. Hij is al jaren bezig met het opkopen van boerderijen en vissershuisjes. De gemeente Aberdeenshire, verblind door Trumps dollars, schijnt al bereid te zijn om mensen die weigeren te verhuizen via een onteigeningsprocedure uit hun woningen te zetten.
In Londen ondertussen weigert het personeel van de Amerikaanse ambassade de tolheffing te voldoen, met als excuus dat diplomaten niet belastingplichtig zijn. Maar volgens de gemeente Londen gaat het niet om een belasting, maar om een dienst. Burgemeester Boris Johnson echter heeft de vergeefse jacht op achterstallige betalingen - inmiddels meer dan twee miljoen pond- gestaakt.