Ze is een van de duizenden Barcelonezen die deze zaterdagmiddag meelopen in een protestmars langs het strand en de oude haven van Barceloneta. ‘Deze buurt is niet te koop!’ roept de menigte. ‘Weg met het asociale zuiptoerisme!’ De boodschap is duidelijk. De bewoners van deze oude volkswijk zijn helemaal niet van plan om uit te sterven. En al helemaal niet om zich in hun overlevingsstrijd tegen trolleykoffer, rugzak en fastfoodrestaurant zomaar over te geven.
Spontane volksopstanden hebben een aanleiding nodig, en in dit geval was dat een foto van een paar jonge Italianen. Rond negen uur in de ochtend gingen zij winkelen in een kleine supermarkt aan de boulevard van Barceloneta. Of de jonge toeristen nog steeds of al weer dronken waren is niet duidelijk, maar dankzij het mobieltje van buurtbewoner en fotograaf Vicenç Forner weten we dat ze geen kleren aan hadden, ook geen zwembroek. Dat was lachen!
In Barceloneta zijn ze wel wat gewend, dus van het voorval op zich keken de bewoners niet gek op. Maar de foto van Forner verscheen op de voorpagina’s van de kranten en veroorzaakte daarmee een schokeffect. De sluipende verloedering van de wijk en het gebrek aan respect voor de buurtbewoners bij een flink deel van de toeristen, het was opeens zichtbaar gemaakt.
Het probleem is niet alleen de nachtelijke herrie of de sporen van pis, kots en lege bierblikjes. Bakkers en slagers verdwijnen uit de buurt, souvenirwinkels en snackketens komen ervoor in de plaats. Gezinswoningen veranderen in toeristenappartementen. Die leveren al gauw tienmaal zo veel huur op. De meeste zijn illegaal.
Sinds de foto gaan de bewoners van Barceloneta tweemaal per week de straat op. Ze eisen sluiting van de illegale appartementen. Het zijn feestelijke demonstraties, ondanks de ernst van de zaak. ‘Dit is de beste buurt van de wereld’, zegt Paco Parra. Hij is 38, in Barceloneta geboren en heeft een café vlak bij het strand. Hij heeft niets tegen toeristen, maar verzet zich tegen de teloorgang van zijn buurt die van oudsher bekendstaat om zijn sterke sociale samenhang en solidariteit onder de bevolking van arbeiders en vissers. ‘Het lijkt alsof wij tweederangs burgers zijn en de gemeente alleen de toeristen belangrijk vindt. Dit is onze buurt, wij laten ons niet verdrijven!’