Als we ervan uitgaan dat alle journalisten leven bij de gratie van advertenties, dat advertenties het grootste deel van hun inkomsten bepalen, zijn we al een aardig eind op weg. Dat geldt niet alleen voor Villa BvD bij de commerciële rtl, maar ook voor Studio Sport bij de niet minder commerciële nos. Het Parool leeft weer dankzij het PS en het daaraan gekoppelde aantrekken van de advertentiemarkt. Natuurlijk is er eerst de leuke krant, maar als alleen lezers de krant aangenaam vinden en de reclamewereld zich niet kan vinden in formaat of doelgroep, is het moeilijk schrijven.

Ik kom op het voorgaande door de relatie Adidas-Ajax. Het kenmerk van Ajax is de rode baan op het witte shirt, met daaronder vroeger een zwarte broek, tegenwoordig een witte broek. Maar ook Ajax moet verder en sloot een contract met Adidas. Het handelsmerk van Adidas is de drie strepen, die mede dankzij Madonna in de jaren negentig een ongekende revival kenden. Op de mouw en de broek van het heilige Ajax-tenue prijken nu ook drie kleine strepen. Dat schrijver en voetballiefhebber Theun de Winter zich daar maandagochtend op de ncrv-radio aan ergerde, kan ik hebben. Maar snelle reclameboys en intellectuelen die sinds twintig jaar koketteren met Ajax moeten hun commerciële muil houden. Juist zij zouden moeten inzien dat drie strepen niet meer zijn dan het nieuwe formaat van De Groene en VN, het PS van het Parool of de zaterdagmagazines van de Volkskrant en Algemeen Dagblad.

Over de deal tussen Ajax en Adidas en de daaraan gekoppelde reclameactie in Amster dam liet Het Parool tijdens mijn vakantie een zogeheten imago-deskundige aan het woord. Imago-deskundige merkte op dat er telkens bestuursleden van Ajax verdwijnen, maar dat nooit wordt duidelijk gemaakt waarom. «Daarover naar buiten treden zou meer effect hebben dan zo’n ongeloofwaardige campagne.»

Even de feiten over al die verdwijningen, lieve imago-deskundige. In meer dan elf jaar tijd zijn drie bestuursleden afgetreden: Uri Coronel omdat hij het vrijwilligerswerk niet meer met zijn baan kon combineren, André Kraan omdat hij de leeftijdsgrens had bereikt, Hennie Henrichs omdat hij zijn verantwoordelijkheid nam na het ontslag van Jan Wouters. Je zou bijna denken: leve de drie strepen.