Oltmans eist ettelijke tonnen aan schadevergoeding van de staat, omdat deze hem als journalist stelselmatig zou hebben tegengewerkt vanwege zijn goede band met de eerste Indonesische president Soekarno. De Oranjes zouden daar alles van afweten. Zo was het Beatrix die in 1995 verhinderde dat Oltmans meekon tijdens het koninklijke bezoek aan Soeharto. Oltmans in zijn schrijven aan de vorstin: ‘Nu Soeharto eindelijk is opgekrast is het moment gekomen naar buiten te brengen, dat u persoonlijk heeft voorkomen, dat ik in 1995 uw staatsbezoek aan Jakarta zou meemaken. Dit deed u naar aanleiding van mijn brochure Bon voyage, Majesteit, †waarin ik u dringend verzocht deze reis naar een fascistische massamoordenaar, die door verraad aan de macht kwam, niet te maken.’
In zijn brochure waarschuwde Oltmans dat Beatrix met haar offici‰le bezoek haar zegen gaf aan de ‘killing fields van de Indonesische Pol Pot’. Premier Kok was not amused. Toen Bon voyage, majesteit hem werd aangeboden, smeet hij het ostentatief op de grond. Het nettoresultaat was dat Oltmans geen visum kreeg om de vorstin als verslaggever te volgen. Oltmans tegen Beatrix: ‘U en de heer Kok hebben de uitzonderlijk laffe methode gehanteerd het niet verstrekken van een visum aan Soeharto over te laten, omdat dit het meest aannemelijk leek. In werkelijkheid werd ik door u en de brave dienaren des Konings Kok en Van Mierlo uitgesloten’.
Dit kostte Oltmans Ÿ 15.000,- aan journalistieke opdrachten. Die som eist hij nu van Beatrix terug. Maar: ‘Uit eigen vermogen please.’