Hij lacht en zegt: ‘Dat is om je IQ op te vijzelen.’ Ze richt zich tot regisseur Pieter Kramer – eindelijk een man die wel luistert. ‘Als ik een eigen mening heb gaat hij helemaal uit zijn stekker.’ Wat zij dan zou willen? Communiceren, en dat zonder stemverheffing en negativisme, want het is ook nog een mirakel hoe die vent van iets moois iets lelijks kan maken. Het lijkt een extreme opening, maar prompt belanden we in bed bij een stel, zelfde generatie, dat Groene-lezer zou kunnen zijn. Beschaafd en behoedzaam concludeert de vrouw dat ze zou willen communiceren maar dat dat onvoldoende lukt. Soms vraagt ze zich af wie hij eigenlijk is.

Slaapkamers biedt verhalen over liefde, vertrouwdheid en genot, maar onvermogen en tekort vormen een even sterk leidmotief. Het eeuwige misverstand tussen vrouwen en mannen, zeker. Maar evenzeer dat tussen mens en mens, ongeacht sekse en geaardheid.

De sekse-variant keert terug in Amor met een snor van Stef Biemans (ook al vpro). Die onderzoekt vanuit zijn domicilie Nicaragua de liefde in Latijns-Amerika. Hij begint met zijn eigen Audrey die hem trouwde hoewel hij een atheïstische Hollander is die veel beroerder danst dan elke Nicaraguaan. ‘We gaan zondags samen naar de kerkmis’, zegt Stef, aantonend dat hij rekening houdt met haar geloof, wat een poging tot serieus nemen en communiceren is; en dat hij, gezien het zelfbedachte neologisme, even weinig benul van de roomse terminologie heeft als van christendom überhaupt. In de kerk bedankt hij een buurvrouw die met haar waaier ook hem verkoelt en vraagt in één moeite door: ‘Zou u met een atheïst trouwen?’ Want een van zijn handelsmerken is de brutaliteit die de vpro-kindertelevisie, waar hij oorspronkelijk vandaan komt, sinds decennia eigen is. ‘Nooit’, is het prompte antwoord, ‘want ik houd meer van God dan van welke man ook.’ Dan verlaat hij de kerk en toont het speelveld van de liefde, vol hoofsheid, dans en verrukking; dat zo vaak verandert in een slagveld vol bloed, zweet en tranen.

Zijn toon is soms net te ironisch en lollig, wat maar een beetje afdoet aan het indrukwekkende resultaat van die eerste aflevering. De mannen in hun biljartzalen pochend op veroveringen naast het huwelijk met de vrouw die moeder van je kinderen en ‘van jou’ is – terminologie die zowel eigendomsrecht als liefde behelst. En pochend op gewelddadige wraak als die moeder het in haar hoofd zou halen vreemd te gaan. De moraal geconcretiseerd in het ‘autohotel’ waar de liefde wordt bedreven in een soort autowashokken met gordijn ervoor, bestemd voor voor- en buitenechtelijke seks. Eerst hilarisch, dan aangrijpend een scène met een schoonmaakster, die beeldend het gebruik van een gynaecologisch aandoende liefdesstoel demonstreert om daarna desgevraagd te vertellen over haar tragische huwelijksleven. Dan danst ze op haar favoriete muziek en de kijker slikt. Steeds weer die Latijnse mix van preutsheid en erotiek. Het fort van Managua met zijn voormalige martelcellen blijkt zowel politiek symbool als seksplek voor jonge stellen. Wat politiek betreft draait Biemans opvallend om de hete Nicaraguaanse brij heen. Hij wil er vast veilig blijven wonen met zijn Audrey.

Pieter Kramer, Slaapkamers, VPRO, laatste aflevering maandag 12 mei, Nederland 2, 23.00 uur. Stef Biemans, Amor met een snor, VPRO, donderdags, Nederland 3, 21.35 uur

Beeld: Amor met snor, Stef Biemans met zijn vrouw Audrey (VPRO).