Na de verpletterende overwinning uit het niets van zijn blogpartij Movimento 5 Stelle bij de verkiezingen van februari 2013 hebben we nu te maken met een andere Grillo. Sadder maar niet wiser. En laat dat nou precies zijn wat iedereen altijd al had gedacht.
Toegegeven, het is hoog inzetten, in één adem het parlement willen afschaffen, een oproep doen aan het leger om de kant van het Italiaanse volk te kiezen en een referendum over de uittreding van de euro aan te kondigen. Zeker als je het doet vanuit een bakje in de top van een hijskraan met een megafoon. Dat is Beppe Grillo, dat weet iedereen. Hij is stuntman, hij is cabaretier, maar inmiddels heeft hij zich gebrand aan de politiek.
Het is hem buitengewoon slecht bevallen, zing-zegde Grillo op de noten van een rockbandje voor het publiek in Circus Maximus. ‘We horen niet thuis in het parlement, ze maken ons kapot’, aldus de leeuw met de grijze manen. Grillo’s betoog kwam neer op: tussen droom en daad staan wetten in de weg, en die wetten, die hebben wij niet verzonnen. Wij horen thuis op de pleinen, de straten, in de kroegen en op het net. Meedoen aan het systeem betekent erdoor vermangeld worden, dus de enige weg is de revolutie van onderaf.
De bijna negen miljoen Italianen die in februari 2013 hun stem aan de Vijf Sterren Beweging gaven, een kwart van het electoraat, hadden juist gehoopt dat Grillo en zijn rauwdouwers het systeem van binnenuit zouden openbreken. En daar is ook alle aanleiding toe, in een land waar de corruptie, belastingontduiking en omzet van de maffia BV goed zijn voor 670 miljard zwarte euro’s per jaar. Ook de huidige premier Matteo Renzi (39) negeert het probleem, net als al zijn voorgangers, want aan die belangen durft niemand zich te branden. Dat roept Grillo nu al jaren, maar hij lijkt het roepen een beetje moe. Het systeem sluit zich tevreden boven deze vreemde eend in de bijt die het niet heeft gered.