De 55-jarige Arib zit, met een korte onderbreking, al sinds 1998 voor de pvda in de Kamer en was de afgelopen drie jaar waarnemend Kamervoorzitter. Parlementaire ervaring heeft ze dus zeker. Of die ervaring haar geschikt heeft gemaakt voor het voorzitterschap, daar moet het bij de verkiezing van het voorzitterschap over gaan. Maar de kans daarop is al grotendeels verpest.

Afgelopen zondag zat Arib bij presentator Paul Witteman in het tv-programma Buitenhof. Ze moest vooral de vraag beantwoorden of haar twee paspoorten, Nederlands en Marokkaans, en het gedoe dat Geert Wilders daarover in het verleden al maakte en ook nu weer maakt, het ambt van het voorzitterschap niet zullen belasten. Want was niet juist dat, het niet met persoonlijke zaken het ambt willen belasten, de reden voor Van Miltenburg om op te stappen, wilde Witteman weten.

In het verleden twitterde Wilders al eens over waarnemend Kamervoorzitter Arib: ‘Het zal nooit wennen. Een Marokkaanse vanmiddag als Kamervoorzitter met de koran voor haar neus in de Nederlandse Tweede Kamer.’ Afgelopen zondag had Wilders het op Twitter naar aanleiding van Aribs optreden in Buitenhof over ‘nepvoorzitter’.

Arib heeft Wilders’ aanvallen op haar in een boek eens omschreven als ‘een operatie zonder verdoving’. Zou Arib al geen Kamervoorzitter meer kunnen worden, omdat Wilders blaat, discrimineert en stennis schopt? Dit was de portee van de vraag in Buitenhof: of Arib niet bij voorbaat moest opgeven, en dat voor een opvatting die verwerpelijk is.

Het Sociaal en Cultureel Planbureau concludeerde in december naar aanleiding van een onderzoek in het rapport Werelden van verschil dat jongeren van Marokkaanse en Turkse afkomst zich in Nederland buitengesloten voelen. Ze vinden dat ze niet als individu, maar altijd maar weer als lid van een groep en als moslim worden aangesproken.

Wat Buitenhof deed, onder het mom van journalistiek vooruitkijken naar de discussie die Wilders over Aribs afkomst, dubbele paspoorten en religieuze achtergrond voert, was precies dat: haar uitsluitend aanspreken op haar lid zijn van de Marokkaanse gemeenschap in Nederland. Dat ze zich – wederom – moest verdedigen door te wijzen op haar kleinkinderen, inmiddels vierde generatie, en op het niet kunnen afstaan van de Marokkaanse nationaliteit omdat Marokko dit niet toestaat, is al een brug te ver. Het wantrouwen dat de Turkse en Marokkaanse jongeren volgens het scp-rapport niet alleen tegenover de politiek maar ook tegenover de media hebben, zal er alleen maar door zijn bevestigd.

Komende week, op 13 januari, kiest de Tweede Kamer de nieuwe voorzitter. Voor Wilders’ opvattingen zwichten zou een zwarte bladzijde zijn in de geschiedenis van de Kamer en van de Nederlandse democratie.

Door Wilders’ getwitter en de uitzending van Buitenhof is het echter al bijna niet meer mogelijk de kandidaten louter en alleen op hun kwaliteiten te beoordelen. Een afwijzing van Arib op haar kennis en vaardigheden in vergelijking met die van de tot nu toe enige zekere andere kandidaat, cda-Kamerlid Madeleine van Toorenburg, zal altijd worden uitgelegd als zwichten voor Wilders. Zo ook het kiezen voor Van Toorenburg om het cda mild te stemmen. Dat is onverkwikkelijk. Kamerleden kunnen volgende week een statement maken: bij gelijke geschiktheid geen politieke spelletjes, kies Arib.