Wat zie ik? Een flard van een leven of van meerdere levens. Ik laat de grootte van de ruit en de grootte van de opening in het eventuele gordijn buiten beschouwing. Ik zie één iemand - man of vrouw -, ik zie meerdere iemanden of ik zie niemand.
Zelfs in het laatste geval zie ik een flard van een leven of van meerdere levens. Tenminste, wanneer ik het op die manier naar een interieur kijken vergelijk met het kijken naar een interieur op een foto. Ik heb het nu niet over de foto van een interieur met verongelijkt of innig tevreden of vrolijk of studieus of somber of diep bedroefd of spottend kijkende meneer of mevrouw - of zonder - in een interieurblad, ik heb het over de foto van een interieur zonder levend wezen, maar met de naam van een levend wezen. Een dichter of dichteres.
Ik zie die naam en doe mijn best niet op die naam te letten. Wanneer ik niet op de naam let, zie ik een interieur zonder flard van leven. Ik zie niets meer dan raam met soort vitrage, muur, vloer, vensterbank met twee planten, twee stoelen, rond tafeltje met doek of kleed erover, twee beeldjes aan de muur, stoel, stuk van rechthoekige tafel, dienblad of schaal, stapel papierwerk en twee of drie dingen die ik nog minder kan benoemen.
‘Maria van Daalen’ is de naam die in het interieur op deze foto staat. Maria van Daalen zou gedichten lezen in het huis waarin de foto is gemaakt - tijdens het Haagse ‘Dichter aan huis’. Vele anderen zouden gedichten lezen in huizen die middels foto’s van delen van interieurs in het gelijknamige boekje zijn afgebeeld. Deze foto laat een deel van een interieur zien, dat niet noodzakelijk hetzelfde is als de plek waar gedichten zouden worden gelezen. Het is verder niet duidelijk of de foto is gemaakt in een klein of groot, statig of bijna onzichtbaar huis. Grimas, lengte, kleding, haardracht en leeftijd van de bewoner of bewoners blijven onbekend. Ook andere delen van het huis. Bezoekers van ‘Dichter aan huis’ weten inmiddels meer.
De foto laat een flard van een interieur zien. Het merkwaardige is dat de naam in het interieur op de foto het kijken naar de foto verandert, anders maakt dan wanneer de naam er niet in zou staan - hetzelfde geldt voor alle andere namen in alle andere interieurs op alle andere foto’s. Verband met de ook in het boekje afgedrukte gedichten van de deelnemende dichters en dichteressen zie ik niet, verband met de namen zie ik niet. Maar: de naam in het interieur op de foto verandert iets aan het kijken naar die foto, doet op een of andere manier leven vermoeden.
Binnenkort loop ik weer over straat. Om te kijken naar huisnummer en bel en, uiteraard, naambordje. En me af te vragen welk deel van het geziene misschien tot mijn interieur behoort en welk deel feitelijk zou kunnen zijn.
Dichter aan huis. Stichting Dichter aan huis, Den Haag