New Delhi – India, de grootste democratie ter wereld, stemt de komende maand voor een nieuw parlement. Maandag was de eerste verkiezingsdag, 12 mei is de laatste. De stemmen worden op 16 mei geteld met één druk op de knop: de ruim 814 miljoen kiesgerechtigden stemmen middels stemcomputers.

In de tuin van een villa aan de zuidelijke rand van Delhi verzamelt zich de vrijdagavond vóór de eerste verkiezingsdag een groep moderne, hoogopgeleide Indiërs. Er zijn journalisten, muzikanten, internet-ondernemers, universitair docenten en anderen met typische hogere middenklasse-beroepen. Ze zijn hier ter ontspanning. ‘Maar we ontkomen er niet aan om te spreken over dat stressvolle onderwerp: de politiek’, zegt life style-verslaggever Miraj Shah. Voor het eerst is Miraj een zwevende kiezer, en navraag op het feestje leert dat hij bepaald niet de enige is.

De strijd ging doorgaans voor de meeste Indiërs tussen de rechts-conservatieve bjp, met zijn hindoe-religieuze wortels en een tamelijk liberale economische visie, en de links georiënteerde Congrespartij. Beide zeer populistisch, beide aangetast door corruptieschandalen – hoewel de laatste jaren de Congrespartij het wel heel bont heeft gemaakt.

Op landelijk niveau is er nu echter een nieuwe keuze: de Aam Aadmi Party, vertaald: ‘de partij van de gewone man’. Deze partij wordt geleid door Arvind Kejriwal, een voormalig belastinginspecteur die zijn onopvallende verschijning compenseert met een hoge dosis politieke boosheid. Zijn compromisloze programma, gericht tegen de arrogantie van de Indiase bestuursklasse, oefent aantrekkingskracht uit op de vele Indiërs die zich het slachtoffer voelen van corruptie en bestuurlijke willekeur.

‘Normaal gesproken stem ik bjp, maar nu twijfel ik over de aap’, zegt Miraj.

‘Nee, niet doen’, zegt een vriend, een universiteitsdocent met een staartje en lange zwarte bakkebaarden. ‘Ben je vergeten wat voor puinhoop de aap ervan gemaakt heeft in Delhi?’

‘Laten we dan op geen van allen stemmen’, zegt Miraj. Voor het eerst hebben de stemmachines een knop NOTA: None Of The Above. Zo kun je je democratische plicht doen zonder je te verbinden aan een politicus.

‘Perfect’, zegt Miraj. ‘Ik ga stemmen.’

‘Maar wat gebeurt er eigenlijk met onze NOTA-stemmen?’ zegt de bakkebaard. ‘Gaan ze die verdelen over de kandidaten?’

De vrienden vertrouwen het niet. Dus wordt het internet gescand en krijgt een maatje dat politieke wetenschappen studeert een telefoontje. Het antwoord: niemand die het weet. Na twee glazen wijn en een flinke discussie zijn de vrienden eruit: zij blijven thuis.