Gerlof Leistra en Liesbeth Wytzes (red)
Niets dan goeds: Over bekende doden
De samenstellers, beiden werkzaam bij weekblad Elsevier, zien hun boek met beschrijvingen van 37 in het afgelopen jaar overleden bekenden als een «eerbetoon aan rasjournalist Martin van Amerongen», inderdaad ook overleden in 2002. Het gaf ze direct een vrijbrief om nagenoeg dezelfde titel te gebruiken als Van Amerongen gaf aan zijn bundeltje over dode politici: Over de doden niets dan goeds. Een goede grafredenaar moet water uit een rots kunnen slaan, zei Van Amerongen eens. Dat kunnen lang niet alle schrijvers van Niets dan goeds. Zeker niet Peter Balkenende, die op zijn allersaaist over Jelle Zijlstra schreef, noch Martin Bril (over Conny Vandenbos) en Dato Steenhuis (over Rolph Gonsalves). Wel Remco Meijer (over Poncke Princen) en Rob van Scheers (over Jip Golsteijn). Verder ontbreken de werkelijk interessante figuren uit het afgelopen jaar. Waarom Gerrit Brokx en psychiater Kuiper wél, en niet de man die zichzelf doodschoot in de wc van de Rembrandttoren, nadat hij het personeel van Philips had gegijzeld als onderdeel van zijn strijd tegen de breedbeeldtelevisie? Niet bekend? Ammehoela. Maar het verhaal over Hans Warren is absoluut top. Levensgezel Mario Molegraaf beschrijft hoe hij in de nacht van Warrens dood al de voor hem zo kwetsende laatste dagboekaantekeningen vond. Maar hij onthult ook dat hij al in de nacht na Warrens begrafenis zijn nieuwe, vrouwelijke geliefde beminde. (Pieter van Os)
Uitg. Prometheus, 295 blz., 17,50