Gek genoeg is de belangrijkste kritiek op Bolkestein dat hij ‘de politiek’ in diskrediet brengt door een genomen beslissing weer ter discussie te stellen. Dat is onzin. In de eerste plaats is Bolkestein niet ‘de politiek’ en maakt hij met zijn opmerking hoogstens zichzelf en zijn partij ongeloofwaardig. In de tweede plaats staat in een democratie altijd alles ter discussie. Ook net genomen besluiten. Een nieuwe Kamer, nieuwe inzichten.
Bolkestein vindt negenhonderd miljoen voor een tunnel onder een stukkie gras te duur. Hij heeft gelijk, maar om een andere reden. De tunnel is een halfslachtig en peperduur compromis dat het Groene Hart niet redt. Precies daarom was er anderhalf jaar geleden bij het kamerdebat een grote meerderheid van PvdA, D66, CDA en GroenLinks voor een HSL om het Groene Hart heen, langs Den Haag. Na de opmerking van Bolkestein is er dus geen enkele partij meer voor een tunnel. In plaats van kwaad te zijn op Bolkestein moeten PvdA en D66 hem om zijn wijsheid prijzen en de kans grijpen hun oorspronkelijke voorkeur door de kamermeerderheid te laten aannemen. Het tracÇ om het Groene Hart had en heeft brede maatschappelijk steun in de vorm van een grote coalitie van milieuorganisaties, land- en tuinbouworganisaties, de ANWB en de Kamer van Koophandel van Den Haag. Het argument dat een nieuw tracÇkeuze voor vertraging zorgt is in ieder geval voor de VVD - toch de partij van krachtdadig bestuur - geen doorslaggevende overweging, want het schrappen van de tunnel kost sowieso tijd.
‘Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald’, is het instemmend commentaar van De Telegraaf op de interventie van Bolkestein. Een wijze opmerking, want er is nog een andere dure spoorlijn in aanbouw die opnieuw ter discussie gesteld mag worden: de Betuwelijn. Deze negen miljard gulden kostende aanslag op het rivierenlandschap is volstrekt overbodig. Het plan voor de goederenlijn is er slechts gekomen dankzij een succesvolle lobby van de Rotterdamse havenbaronnen. Zij willen de enkele verlader ten dienste zijn die per se zijn goederen over het spoor naar Duitsland wil vervoeren. Het gaat om een paar procent van het totale transport, maar Rotterdam wil dit aandeel ten koste van alles behouden om de grootste haven ter wereld te blijven. Er is nauwelijks uitzicht dat de Betuwelijn ooit rendabel zal worden. Het gelegenheidsargument dat de spoorlijn het vervoer over de weg zal verminderen is aantoonbaar onjuist, want volgens alle prognoses zal het transportvervoer over de weg enorm groeien. Bovendien is er een milieuvriendelijk alternatief in het vervoer over water: de Rijn heeft haar maximale capaciteit voorlopig nog niet bereikt. Ten slotte is de Betuwelijn ook nog overbodig door de plannen van Belgi‰ om de IJzeren Rijn, een in onbruik geraakte spoorlijn tussen Antwerpen en het Ruhrgebied via Zuid-Limburg, op te knappen. De vrachtreders die per se over spoor naar Duitsland willen, kunnen dan in plaats van Rotterdam voor Antwerpen kiezen. De kosten voor het opknappen van de IJzeren Rijn bedragen driehonderd miljoen gulden. In een tijd van Europese integratie is dat een heel wat rationeler oplossing dan voor negen miljard door de Betuwe.
Hier liggen miljarden klaar voor politici met lef. Kom op Kok, Borst of De Hoop Scheffer, anders is Bolkestein jullie weer voor!