Londen – Het Verenigd Koninkrijk wordt geregeerd door een revolutionaire kliek bij wie loyaliteit boven alles gaat, een beetje zoals de communistische staten van weleer. Hun politieke dromen komen zelden uit, maar oud-communisten komen doorgaans goed terecht. Een voorbeeld van deze wetmatigheid is Claire Fox. Deze dochter van Ierse immigranten was decennialang een van de leiders van de Revolutionary Communist Party, een tijd waarin ze de ira steunde. Daarna vond ze zichzelf opnieuw uit als libertair. Wat ze bleef was eurosceptisch en ze belandde voor The Brexit Party in het Europees Parlement. Na het Britse vertrek uit Straatsburg heeft ze een nieuw politiek onderdak: ze mag als Barones Fox zitting nemen op de rode banken van het Hogerhuis.
Met deze geste wilde Boris Johnson de zestigjarige Fox bedanken voor haar Brexit-strijd. Dat is ook de reden dat de eurosceptische cricketlegende Ian Botham nu Lord is. Een andere nieuwkomer in de senaat is Jevgeni Lebedev, de persbaron met wie Johnson bevriend is. De zoon van een kgb-agent was begin 2016 aanwezig bij het diner waarbij Johnson en Michael Gove hun Brexit-pact sloten. Op zijn beurt was Johnson in zijn tijd als minister van Buitenlandse Zaken te gast op een feest in de Toscaanse bunga-bungavilla van de Britse Rus, een bezoek waarover de inlichtingendiensten zich zorgen maakten, volgens de onderzoeksjournalist John Sweeney.
Eerder had Johnson zijn politieke zielsverwant Zac Goldsmith tot de adelstand verheven, zodat deze via het Hogerhuis toch een regeringsfunctie kan bekleden. De meeste nieuwe Lords en Ladies zijn brexiteers, een poging om het Hogerhuis minder eurogezind te maken. Toch had Johnson ook een paar remainers benoemd. Hij kon niet om de populaire Conservatieve veteraan Kenneth Clarke heen en ook niet om zijn eigen broertje Jo, die de regering-Johnson een jaar geleden uit protest verliet. De titel is een jofele manier om de broederschap te herstellen.
En er zijn meer voorbeelden van vriendjespolitiek door de regering-Johnson. De loyale minister van Huisvesting Robert Jenrick mocht gewoon aanblijven, hoewel hij de persbaron, pornograaf en partijdonateur (en brexiteer) Richard Desmond had geholpen bij een commercieel huisvestingsproject. Tevens besteedde de regering 172 miljoen euro aan gezichtsmaskers die waardeloos bleken te zijn. Het mysterieuze bedrijf dat voor deze miskoop verantwoordelijk was, bleek mede-eigendom te zijn van Andrew Mills, een brexiteer en… vertrouweling van de minister van Internationale Handel.