Aanvankelijk leek het om een kunstenaar te gaan, een soort «minimal artist» van de daad. De disproportionaliteit tussen doel en middelen was bijna poëtisch te noemen. Maar het bleek de 59-jarige man ernst. Met een doos explosieven, een mitrailleur, pistool en een gijzeling wenste hij de manipulatie aan de kaak te stellen door verkopers van breedbeeldtelevisie.
Het Parool ging nog voor zijn dood uitvoerig en serieus in op de invoering van breedbeeldtelevisie in Hilversum en omstreken. En de Volkskrant benadrukte dat kennissen de gijzelnemer «een sympathieke man» noemden, «totaal niet verward». Maar de tekst van zijn fax onthult zelfs voor de meest onwelwillende verstaander de geestelijke nood waarin de inwoner van Uithoorn verkeerde, en achter de AT5-zin: «Hij was bekend bij de consumentenbond» schuilt een wereld van leed.
Psychische stoornissen vertellen iets over het tijdsgewricht. Tweehonderd jaar geleden waanden duizenden psychiatrische patiënten zich Napoleon, terwijl inrichtingen voor geesteszieken honderd jaar later nog altijd werden gevuld met Bismarcken. De Beatles bestaan nog altijd in veelvoud en de eerste Ronald Reagan is al in een inrichting in Louisiana gesignaleerd. Ook de televisie als bron van wanen is een bekende in het land van patiënten en psychiaters. Via de buis ontvangen psychoten tekens, of speciaal voor hen bedoelde waarschuwingen en dreigementen.
Deze zwaar gestoorde man (laat het nu maar eens gezegd) leed onder de balkjes boven en onder zijn beeld, en hij wond zich op over de verkooptechnieken waarmee hij, net als de rest van televisiekijkend Nederland, gedwongen werd een breedbeeldtelevisie te kopen. Hij onderkende daarbij de huidige macht van de televisie. Zijn eis betrof slechts media-aandacht en de eerste contacten met hem verliepen via persfotograaf Frank van den Berg (de Volkskrant). Terecht meende de man dat de misleiding niet zo ernstig was dat hij zijn gelijk kon halen via geëigende rechtskanalen of met hulp van de politie. Het ontbrak er alleen nog aan dat hij de kampioen van de bedrogen consument, «breekijzer» Pieter Storms, vroeg als bemiddelaar op te treden.
In zijn waan liet hij iets zien van het groeiende contrast tussen een doorgeschoten besef van consumentensoevereiniteit gevoed door «televisiepersoonlijkheden» als Frits Bom, wijlen Sylvia Millecam en Felix Meurders en de begoocheling die multinationals creëren in hun reclame-uitingen. Daarin jokken zij dat ze er zijn voor de koper, en niet voor henzelf, de winst en de aandeelhouders. En ja, de teksten van de zwaar gestoorde man waren juist. Natuurlijk liegt en misleidt Philips. Daarvoor is het een commerciële onderneming. En natuurlijk vormt breedbeeldtelevisie een nieuwe truc om mensen geld uit de zak te kloppen en de economie aan de gang te houden. Het vereist een grote geestelijke flexibiliteit van burgers om dagelijks met dit soort waarheden om te gaan en tegelijkertijd de stroom leugens daar over te verwerken. De stoppen van de 59-jarige man uit Uithoorn konden die stroom niet verwerken.