Billy Corgan, muzikaal brein en onbetwiste bandleider, verschijnt in een lange leren jas. Zijn kale kop gloeiend in het zachte zonlicht. De liedjes van de nieuwe plaat Adore, nét uit, klinken nog wat onwennig. Ze worden afgewisseld met oude hits als ‘Bullet with Butterfly Wings’, gespeeld in een razend tempo.
Dat Billy Corgans groep niet tot uitsmijter werd gebombardeerd heeft vast niet alléén te maken met het Melkweg-concert dat de band op grandioze wijze (knetterstoned en chagrijnig) wist te verneuken. Waarschijnlijk speelde ook het karakter van de nieuwe plaat een rol.
Adore beukt namelijk niet. En dat waren we wél gewend van de Pumpkins. Daarmee is het met het uit de band donderen van drummer en crackhead Jimmy Chamberlin - die in zijn eentje klonk als een bigband on acid - definitief afgelopen. Toch is Adore geen stijlbreuk in het oeuvre van de band. De plaat borduurt voort op de rustige nummers van de voorlaatste cd, Mellon Collie and the Infinite Sadness. Op die cd worden ze nog afgewisseld met moddervette gitaarsongs als ‘Zero’ en ‘Bodies’, op Adore staan ze op zichzelf. En ze blijven overeind. Meer dan dat. De huidige single, ‘Ava Adore’ is een tijdloos, rustgevend liedje dat model staat voor een briljante cd.
- N'dea Davenport - N'dea Davenport. Mislukte soul glijdt van de luisteraar af als slappe stront. De plaat kent één beluisterbaar nummer. Een cover van Neil Young.
- Nuff Said - Red. Wereldrock uit Amsterdam. De debuut-cd van het trio ramt, swingt en ontroert door harmonieuze samenzang. Het nummer ‘Sheets and Shades’ gaat niet uit de hersenpan. ‘Bathroom City’ is alleen al een wonder door de ongelooflijke baspartij. Genoeg! Kopen!