LONDEN –Londen doet voor spek en bonen mee aan de verkiezingen. De machtsbasis van New Labour ligt in het noorden (Tyneside voor Blair, Yorkshire voor Brown), die van de Tories waar het nog groen is, behalve in het subtropische zuidwesten, dat door de Liberal Democrats wordt vertegenwoordigd.
Dat de Londeners aan het politieke lot worden overgelaten, bleek uit de presentatie van de begroting, die een hinderlijke onderbreking vormde van het moddergevecht tussen de grote partijen. Bij nadere bestudering bleek het een geval van omkoping. Bejaarden krijgen korting op de gemeentebelasting en bij de aankoop van een huis onder de 120.000 pond hoeft er geen koopbelasting te worden betaald. Voor de inwoners van Londen maakt dit amper verschil. De korting staat ongeveer gelijk aan de stijging op de gemeentebelasting sinds Ken Livingstone zich als burgemeester heeft voorgenomen leuke dingen te doen, van nieuwjaarsvuurwerk en Olympische Spelen tot een receptie voor Fidel Castro.
En die 120.000 pond? Daar vind je in Londen een garage in South Kensington voor, een prieeltje op een golfbaan of het lokale kantoor van de Conservatieve Partij in het kiesdistrict Lewisham-West. Jarenlang heeft dit pand er als een kraakobject bijgestaan, maar onlangs is er een schilder langs geweest. Op het raam prijkt thans de afbeelding van een gelukkige Evett McAnuff, die de eerste Brits-Westindische volks vertegenwoordiger van de Tories wil worden. Toen The Guar dian haar perswoordvoerder vroeg of ze écht denkt een Labour-meerderheid van twaalfduizend stemmen teniet te doen, antwoordde hij: «Het is geen meerderheid van twaalfduizend, maar van 11.920.»
Omdat ze voor de gemeente werkt, moet deze moeder van drie kinderen en lid van de pinkster gemeente zich beperken tot oppervlakkige uitspraken. Ze gelooft bijvoorbeeld in de grootsheid van de mensen (en hun Schepper) en in een zo klein mogelijke overheid. Eén van haar missies is het tegengaan van verspilling van belastinggeld. Daar kan ze mee vooruit in Lewisham, een spilzieke gemeente die in de jaren tachtig het predikaat «loony-left» zou hebben gekregen, al is het maar vanwege het Bee Gees-uiterlijk van Labour-burgemeester Steve Bullock. Een imago waar hij trots op is, getuige het door zijn afdeling uitgegeven glossy Lewisham Life, dat veel wegheeft van een fotoalbum. Tussen de foto’s staat veel opbeurende informatie, maar niet dat een raadsdelegatie afgelopen najaar op kosten van de belastingbetaler naar Zuid-Afrika vloog om op safari te gaan. Het schandaaltje haalde wel andere media en heeft, naast de graffiti op het station (alle kandidaten hadden blijkens hun pamfletten Network Rail gebeld voor een schoonmaakbeurt) en «Irak», wellicht bijgedragen aan de nederlaag die Labour vier weken geleden leed bij een verkiezing in Forest Hill, het stukje Lewisham dat in artistieke kringen als het nieuwe Notting Hill wordt beschouwd.
Het belangrijkste onderwerp voor de kiezers is echter de gezondheidszorg. Gevraagd naar de situatie in Lewisham meldt New Labour dat er de afgelopen acht jaar 3595 verpleegsters en 740 specialisten bij zijn gekomen. Het klinkt geweldig, maar het is niet het hele verhaal. Net als veel andere zorginstellingen in het land is het ziekenhuis van Lewisham in de ban van het halen van de door de minister gestelde «targets». Het is meer regel dan uitzondering dat, met het oog op wachtlijsten, halfzieke patiënten vervroegd worden ontslagen en mensen met een gebroken been op gynaecologie belanden omdat het dagquotum voor de aangewezen zalen gehaald is. Wat McAnuff eraan wil doen, is vooralsnog een mysterie. Ze is onbereikbaar. En het geverfde kantoortje onbewoond.