Ze hebben nog een pruim naar haar genoemd, toen ze voor de eerste keer zwanger was. Door het vruchtvlees heen kun je de pit zien zitten: reine-claude diaphone. Ik lieg niet. Op pagina 352 bij Jane Grigson is het te lezen.
De schijfjes moeten zo dun zijn dat wanneer je ze over haar sleutelbeen vleit, ze zonder tegenstribbelen de glooiingen van het bot volgen. Probeer het maar, het staat hier beschreven dus het kan.
Grijs zeezout erop. Kleur spreekt, grijs fluistert. Als je van haar houdt mag ze het eraf likken, als zij van jou houdt doe je het zelf.
Soms duurt het een uur voordat de boter zacht is en haar hoogste glans heeft bereikt. Mensen die met harde boter smeren zijn niet te vertrouwen. Hun ogen vermijden spiegels en klokken.
Je begrijpt dat je er mayonaise bij nodig hebt, anders werkt het niet. Zelfgemaakte, anders mag je het geen liefde noemen.
‘Wil je nog iets zeggen over het brood?’
‘Nee, ik wil niets zeggen over het brood.’
‘I’m a failure’, ‘I said, 'I couldn’t even steal a cucumber.’
‘It’s all right.’