De beslissing is een meevaller voor tienduizenden prostituees in Cambodja. Legaal of illegaal bieden ze vanuit karaokebars, nachtclubs, massagesalons of vanaf de straat hun diensten aan. Arbeidsregels werden daarbij tot nu toe aan de laars gelapt. Lage salarissen, slechte hygiëne, geweld, discriminatie en gedwongen alcohol- of drugsgebruik zijn schering en inslag.
Kong Vanny werkt sinds de jaren negentig als prostituee en zag alle schaduwkanten van het vak. Ze werd uitgebuit, verkracht, afgeranseld en zonder aanklacht in een politiecel gezet. Eén keer brak een klant haar schouder. ‘Hij zei dat hij van me hield en nam me mee naar huis’, vertelt Vanny, ‘maar toen zijn vrouw me ontdekte liet hij me in elkaar slaan door zijn kinderen. Vervolgens duwde hij me vanaf de derde verdieping bij de trap naar beneden.’
Wat de regering betreft behoren dergelijke misdaden tot de verleden tijd. Volgens Ith Sam Heng, de minister van Arbeid, moet de arbeidswet de vrouwen – en enkele mannen – voortaan beschermen. Het werk moet veiliger worden, de arbeidscondities moeten worden verbeterd en de gezondheidszorg moet toegankelijker worden, zegt de minister. ‘We zullen alles doen om de wet toe te passen.’
Hoewel het nieuwe beleid door hulporganisaties met gejuich is ontvangen, zijn er nog veel vraagtekens. Hoe denkt de minister deze wet af te dwingen? De corruptie zit in Cambodja zo diep dat eigenaren van nachtclubs zich overal uit kunnen kopen. Politieagenten staan erom bekend dat ze liever prostituees afranselen dan dat ze gewelddadige klanten arresteren. Bovendien zeggen de nieuwe regels niets over vrouwen die vanaf de straat hun diensten aanbieden.
Ping Phana noemt het plan ‘een goede eerste stap’. Uit geldnood werkte Phana meer dan tien jaar in de seksindustrie, tegenwoordig helpt ze namens het Women’s Network for Unity sekswerkers aan medische hulp. ‘Maar het zal niet genoeg zijn’, vertelt Phana. ‘De politie neemt ons nog niet serieus en voor de vrouwen die bijvoorbeeld in het park op een klant wachten verandert er niets. Zij werken zelfstandig, maar ook zij verdienen bescherming.’