De brief werd aan de vooravond van de verjaardag, op 1 juli, gepubliceerd in de staatskrant People’s Daily. Han Qide, leider van de Jiu San Society, zei zich geen China te kunnen voorstellen zonder Communistische Partij. Lin Wenyi, van de Taiwan Democratic Self-Government League, benadrukte de verdiensten van president Xi Jinping. Gezamenlijk beloven de leiders van China’s partijen mee te werken aan de verjonging van de Chinese Droom, Xi’s presidentiële doel.

Echte politiek bedrijven de acht bestaande partijen niet. Ze vinden hun oorsprong in de oorlog tegen Japan en de daarop volgende, al even bloedige strijd tussen de Communistische Partij en de Kwomintang. Zo is er de Revolutionary Committee of the Chinese Kuomintang, die zich lang geleden afsplitste van de originele Kwomintang en beweert het échte erfgoed van de republikein Sun Yat-sen te beheren. Het is met nog geen honderdduizend leden de op één na grootste van de acht partijen. De omvang van de partijen loopt uiteen van 1600 leden voor de Taiwan Democratic Self-Government League tot 200.000 voor de China Democratic League. Klein bier in verhouding tot de tachtig miljoen leden van de Communistische Partij China.

Het is onmogelijk voor te stellen dat alle 1,4 miljard Chinese neuzen dezelfde kant op staan. Toch is dat waar de Communistische Partij van China naar streeft. Bijeenkomsten met een activistisch karakter worden verboden om de openbare orde en veiligheid te bewaren. Met z’n allen dansen op een plein mag dus wel, maar demonstreren niet, want diversiteit wordt alleen op prijs gesteld binnen de grenzen die de Communistische Partij stelt. Lid van een partij word je dan ook niet door een formuliertje in te vullen; de acht partijen bestaan vooral uit intellectuelen die patriottisch zijn ingesteld.

Waar de partijen onder Mao slechts op papier bestonden, hebben ze tegenwoordig een grotere rol in het landsbestuur. Ze mogen partijscholen uitbaten en peilen de stemming in de samenleving. Hun belangrijkste taak is de inspraak in staatszaken, tijdens het jaarlijkse volkscongres. Wat er precies tijdens het congres gezegd wordt, wordt niet algemeen bekendgemaakt, dat zou maar kunnen lijken op politieke profilering. Want hoewel het allemaal erg pluriform klinkt, dient het bestaan van de acht partijen er in werkelijkheid juist toe de absolute machtspositie van de Communistische Partij te bevestigen.