Beijing – Als corona het wil, dan zijn over een jaar in China de Olympische Winterspelen. Maar of iedereen komt, hangt af van de weerklank van een boycot-oproep van 180 mensenrechtenorganisaties. Ze vinden dat een land waarin genocide wordt gepleegd zichzelf diskwalificeert als Olympisch gastland. Landen die hun oproep volgen, riskeren zware Chinese represailles. Dat is hun aangezegd door Hu Xijin, hoofdredacteur van de chauvinistische Global Times.

De Zomerspelen van 2008 waren China’s grandioze coming-out als aankomende grootmacht, de Winterspelen van volgend jaar moeten zijn status als wereldmacht en zijn overwinning op corona bezegelen. Bedenkingen van mensenrechtelijke aard tegen de toewijzing van het Olympisch feest aan China waren er toen ook al. Maar het Internationaal Olympisch Comité wuifde de bezwaren weg: de aanwezigheid van zoveel atleten uit zoveel culturen zou de mensenrechten in China alleen maar goed doen. Voor die onzin heeft het ioc nooit excuses aangeboden.

Dertien jaar geleden voerden Mia en Ronan Farrow tevergeefs campagne voor een boycot omdat China door zijn steun aan Soedan medeplichtig zou zijn aan de genocide in Darfur. In 2021 gaat het niet meer om medeplichtigheid maar om het plegen van genocide. De slachtoffers zijn ruim een miljoen Oeigoeren en andere moslims, die onderworpen zijn aan religieuze en etnische vervolging, dwangarbeid, verkrachting en gedwongen sterilisatie. De boycotvoorstanders wijzen ook op de systematische repressie in China, de totale perscensuur, de kafkaëske controle op de burgers, de gewelddadige gelijkschakeling van Hongkong, de culturele oorlog tegen Tibetanen en Binnen-Mongoliërs, de intimidatie van Taiwan.

Maakt een landenboycot een kans? Het ioc is mordicus tegen. Het zegt dat China heeft verzekerd ‘dat de principes van het Olympisch Handvest nageleefd zullen worden’. Een boycot door de democratische landen zou betekenen dat de topatleten wegblijven. Dat zou de Spelen onbeduidend maken, de Partij en de sponsors woedend en de Chinezen nog chauvinistischer. Amerikaanse, Canadese en Britse politici hebben al gepleit voor een boycot of verplaatsing van de Spelen, maar de regeringen voelen er niet voor. Ook de regering-Biden niet, al heeft ze China’s optreden in Xinjiang genocide genoemd. Meer kans maakt een diplomatieke boycot. Als democratische landen geen of alleen laaggeplaatste vertegenwoordigers sturen, is dat een niet mis te verstaan signaal. Of het wat uithaalt is vers twee.