Li’s score bij het eindexamen bleek namelijk zó goed dat hij een plek verworven had aan de prestigieuze Fudan-universiteit in Shanghai. Was hij een van de beste van zijn jaar? ‘Mwah’, zegt hij bescheiden. ‘Fudan is natuurlijk geen Tsinghua.’ Er was in zijn jaar maar één kandidaat goed genoeg voor de nog prestigieuzere Tsinghua-universiteit in Beijing.

Li’s prestatie was uitzonderlijk voor een jongen uit een piepklein dorpje in de provincie Sichuan. Het gaokao, het landelijk examen, geldt als het meest eerlijke systeem dat China kent, want deze score bepaalt toelating tot een universiteit. Maar daarmee is het systeem nog niet eerlijk. De prestigieuze Chinese universiteiten hanteren een quotum op basis van de plek waar kandidaten geregistreerd staan. Zo neemt Tsinghua 84 studenten aan uit de tienduizend examenkandidaten in Beijing, maar slechts drie per tienduizend in de plattelandsprovincie Anhui. Daarom heeft Li relatief veel studiegenoten uit Shanghai. ‘Eenderde komt uit de stad.’

Het kan nog oneerlijker. Waar Li zijn hele middelbare-schooltijd in Sichuan doorbracht, en uiteindelijk daar het examen deed, moeten veel scholieren uit de grote stad aan het eind van hun schooltijd terug naar het dorp waar ze geregistreerd zijn. Alleen daar mogen zij het gaokao doen, en helaas voor hen worden de examens niet landelijk opgesteld, dus krijgen ze opeens met andere eisen en voorwaarden te maken.

Dan is er nog iets: in Li’s thuisprovincie Sichuan moeten scholieren examen doen in Chinees, wiskunde, Engels, plus vier keuzevakken. In Shanghai hoefden de studenten slechts één keuzevak te kiezen. In een poging die ongelijkheid op te heffen, wil de regering de exameneisen landelijk gelijktrekken.

Daarnaast is het voor de veelal welgestelde scholieren in Shanghai gemakkelijk om hun Engels te oefenen. Ze spreken een buitenlander aan bij een koffiebar of nemen bijles. De plattelandsjongeren moeten het doen met een matig Engels sprekende docent. Om deze ongelijkheid te compenseren heeft de regering bepaald dat het examen Engels jaarlijks twee keer wordt aangeboden. De scholier kan het examen zo vaak afleggen als hij wil; de beste score telt.

Li Runnan studeerde Engels en is bezig met zijn scriptie. Als hij die af heeft, ligt er een baan voor hem klaar: bijlesdocent Engels voor stadse scholieren.