Verder is mijn belasting betaald en mijn ziekteverzekering. Nou vergeet ik nog bijna te melden dat al mijn andere vaste lasten er ook al af zijn.
De postbode deed nog een beetje moeilijk omdat mijn geheime ziektegegevens nog niet opnieuw waren geregistreerd, maar toen ik beloofde dat ik zou zorgen dat ze er volgende maand wel op zouden staan, gaf hij me toch mijn chipknips.
Ik stak er eentje in mijn zak, om boodschappen te kunnen doen later op de dag. De rest stopte ik in mijn chipknipkluis. Dom, want even later moest ik er weer eentje uithalen om via mijn nieuwe telefoon iets op mijn megaspaarchipknip te zetten. Ik kan daar niet over beschikken tot de bank het goedvindt en ik heb geen idee wanneer dat is.
Mijn sigarettenverkoper mopperde omdat weer iemand had geklaagd dat hij tien pakjes tegelijk moest kopen. De mensen doen zo moeilijk sinds ze verlost zijn van contant geld, weet u nog wel, dat onhandige middel van vroeger waar ik altijd vieze handen van kreeg. Zachtjes mompelde ik dat er toch ook wel iets in zat dat je over je eigen salaris kon beschikken. Hij dreigde dat hij me aan zou geven. Snel maakte ik het goed, want anders krijg ik volgend kwartaal een korting van mijn chipknips.
Laatst vertelde ik iets over rood staan aan kinderen. Ze moesten onbedaarlijk lachen. Rood staan, riepen ze, als je laatste chipknip opraakt kun je toch een vooruitchipknip krijgen?