Alle voetbalkenners, de stuurlui langs de lijn, zijn het erover eens: het grote verschil tussen AZ, dat een onstuitbare opmars maakt naar de hoogste regionen van het Nederlandse voetbal, en de andere, minder presterende, clubs zit m in één ding: spelvreugde.
Bij AZ, dat een «ongekende superweek» heeft beleefd, staat Co Adriaanse aan het roer, de conceptuele voetbaltrainer die eerder bij Ajax mislukte, zoals dat heet. Co heeft zijn jongens tot een team gesmeed dat vol zelfvertrouwen en gretig de ene tegenstander van naam na de andere oprolt. Met oogstrelend voetbal. Met vreugdevol voetbal, vooral, weten de commentatoren.
«Wat mij het meest opvalt bij AZ is de spelvreugde», concludeerde een insider op televisie.
«Ja, en zag je die feestvreugde na dat vierde doelpunt?» viel een andere analyticus hem bij.
«Ongelooflijk.»
Het is één grote natural high, waar AZ op draait. Je kon het inderdaad zien aan het laatste doelpunt tegen Utrecht, vlak voor tijd. Het stond al 3-0, dus die 4-0 van invaller Lindenbergh was leuk mee genomen, maar niet echt schokkend belangrijk. Maar die feestvreugde! Die feestvreugde van de spelers na dat doelpunt! Alsof ze de Champions League hadden gewonnen, zo blij waren ze.
Co Adriaanse, officieel erkend als de beste trainer, is niet zon goede coach vanwege zijn meesterlijke tactische ideeën, maar door zijn onovertroffen concept. Spelvreugde.
Bij Ajax mislukte hij, omdat Ajax geen club is voor spelvreugde. Beursgenoteerd, veel te hoge verwachtingen, daar is geen spelvreugde in te slaan.
Bij AZ wel.
De spelers sparen alle vreugde die zij in het normale leven ervaren de hele week op voor het weekend, de wedstrijd. Dan vindt alle blijheid en al het levensgeluk, alle joie de vivre een uitweg op de grasmat.
In de kleedkamer is het vier uur voor de wedstrijd want de vreugde is zo groot dat iedereen popelt om te mogen spelen al een dolle boel. Eerst wordt de yell gedaan: «Ik ben zo blij, zo blij, dat ik in dit clubje speel, en niet opzij.» Daarna volgt samenzang: «O, wat is het toch fijn, om AZer te zijn.» Armen om schouders, knieën te kort.
Voor de wedstrijd krijgen de supporters elastiekjes uitgereikt, waarmee ze hun mondhoeken opwaarts rekken, zodat de spelers op de tribunes alleen maar stralend glimlachende liefhebbers zien, een warme, liefdevolle, deinende massa. Een nieuw clublied wordt binnenkort gepresenteerd: «Were the happy happy people».
De spelvreugde van de AZ- spelers straalt af op de hele club, de aanhangers, ja de gemeente Alkmaar. Cos concept, eenvoudig, briljant en doeltreffend, slaat op alle gebieden aan. Spelvreugde wordt speelvreugde, wordt leer-, werk- en doevreugde.
Rond het AZ-stadion gaan tientallen winkels gebouwd worden, plekken waar het spelvreugde-concept optimaal wordt toegepast. Happy happy people-winkels. Waar je alleen maar blije muziek kunt horen en kopen, blije boeken, blije kleren. Broodjes met vreugdevol beleg, geserveerd door zielsgelukkige obers, die huppelend de uitgelaten klanten voorzien van alles wat hun hartje begeert. Met een warme, persoonlijke touch.
Dankzij Co is er nog hoop voor het Nederlandse voetbal.