Het moet toch een ongelooflijke zorg zijn om een onderneming te hebben en iets te doen wat niet helemaal deugt! Ik ben zo onzakelijk als onzakelijk maar kan zijn, bovendien verdien ik weinig geld en heb ik geen bedrijf, maar bij de gedachte alleen al dat ik iets zou doen dat niet helemaal in overeenstemming is met de regels, word ik doodmoe.
Het is een vorm van leugen en bedrog en je moet dus steeds onthouden wat je gezegd hebt, zodat je niet een week later door de mand valt. Je moet weten wat je voor bedrog met je boekhouder hebt geregeld. De meeste mensen die proberen de belasting te tillen, doen dat volgens mij op meer dan een manier, omdat mensen als ze eenmaal tot dat soort handelingen zijn overgegaan en het is gelukt, gretig worden.
Dan moet je dus gaan onthouden wat je met medeweten van je boekhouder hebt gedaan en wat achter zijn rug om. Volgens mij word je dan moe, knorrig en achterdochtig, zodat je ook nog je boekhouder gaat controleren, of in ieder geval bang wordt dat je boekhouder je gaat verlinken.
Ik wil niks suggereren over boekhouders, die deugen allemaal, maar over concerns. Wat een dubbele betekenis lijkt, is in werkelijk heid een dubbele belasting. Een vakantie op Curacao is dan niet vol doende. De bajes, daar rust je lekker uit.