Het leek een onschuldige opmerking, een persoonlijke ontboezeming. Maar voor conservatief Spanje waren Gabriels woorden een ontoelaatbare inbreuk op de privé-sfeer. Anna Gabriel is de leider van de nogal linkse Catalaanse partij cup. Sinds kort is ze een machtige speler in de Catalaanse politiek. Haar partij gedoogt de regioregering die druk bezig is de onafhankelijkheid uit te roepen.
‘In veel culturen in de wereld is het normaal dat kinderen door de stam worden opgevoed’, vervolgde Gabriel tegen Catalunya Radio. ‘De kinderen die jij hebt gebaard zijn dan net zo goed de jouwe als de kinderen van andere moeders.’
Misschien was er niet veel gebeurd als ze het daarbij had gehouden. Maar Gabriel ging verder. Het traditionele gezin vond ze ‘erg armzalig’. ‘Het verrijkt weinig. Ik denk dat mensen die kinderen krijgen veranderen in nogal conservatieve personen. Je wilt het beste voor de jouwen, en als de jouwen met erg weinig zijn, kom je terecht in een logica die soms pervers is.’
Dat lieten de conservatieven zich niet zomaar zeggen. De voormalige Catalaanse leider van de Partido Popular (Volkspartij, PP) zei dat hij ‘geen woorden had voor zulke domheid’. Een partijgenoot uit de Madrileense gemeentepolitiek waarschuwde: ‘Het voorstel van Anna Gabriel raakt het hart van het totalitaire gedachtegoed: het individu onderworpen aan de groep.’
Weg met de moderniteit, terug naar het hippietijdperk, stelde een columniste van de krant ABC. ‘Groeperingen zoals cup en Podemos verkopen de meest oubollige en zieltogende ideologieën uit de vorige eeuw als nieuw.’
Het zijn woorden waarin de pijn doorklinkt van een conservatief volksdeel dat ineens te maken heeft met het verafschuwde ‘alternatief links’ aan de macht. Nooit waren de politieke tegenstellingen zo scherp in de veertig jaar dat Spanje een democratie is.
Gabriel was zelfs ronduit boosaardig, meende de ABC-columniste. ‘Ze wil de vrijheid van burgers de nek omdraaien. Eerst komen ze de gang binnen om te controleren of het portret van grootvader wel een gesneuvelde republikein verbeeldt. Daarna inspecteren ze de woonkamer om te zien of de televisie programma’s van het politbureau afspeelt. En ten slotte de wc om kapitalistische tampons te vervangen door wasbare sponzen.’