Een paar weken terug waren Ronald Snijders en Fedor van Eldijk te gast bij Vara’s De wereld draait door. De twee schrijvers van het absurdistische Een normaal boek zaten naast Matthijs van Nieuwkerk, strak in pak, heel cool absurdistisch te doen. Of er geen serieus debat moest komen over het plaatsten van vloerverwarming door heel Nederland. Of een overdekt vliegveld.
Dit soort dingen kan al snel heel vervelend worden, maar Snijders (1975) en Van Eldijk (1970) weten het geinig te houden. Het boek is een verzameling teksten die de twee gemaakt hebben voor hun website, www.absurd.nl, en voor hun Normale avondshows (theaterprogramma’s).
Vergeleken met populaire absurdisten als cabaretier Hans Teeuwen of cartoonist Gumbah zijn ze buitengewoon mild. De incest en geslachtsziektes vliegen niet in de rondte, in plaats van te shockeren gaan ze voor de lach door volstrekt onzinnig uit de hoek te komen. Dat lukt aardig. Er zijn lijstjes («Wat er veranderen moet wil een auto een sinaasappel zijn: Punt 14. Auto moet niet duurder dan e 2,99 per kilo»), fictieve dialogen en onzinnige krantenberichten.
Hoogtepunt is een verzameling televisie-formats. Bijvoorbeeld: «Sasha Stalker – Verborgen cameraprogramma waarin journaallezeres Sasha de Boer wordt gevolgd door een stalker. Voorbeeld voice-over (…): ‹Het is halfeen ’s nachts. Sasha is inmiddels naar bed gegaan en onze stalker heeft net zijn beltegoed opgewaardeerd.›»
Een andere vondst is een bloemlezing uit het verzameld autocuewerk van Ron Brandsteder. Alle ingrediënten van geslaagd absurdisme zijn present; men neme iets triviaals, low culture, en bombardeert het tot hoge kunst. Resulterend in haiku’s als: «Licht ontvlambaar en/ mijn hoofd is vuurrood, ben ik/ dan een lucifer» (Wie ben ik, afl. 12, seizoen ’96/’97). Natuurlijk is niet alles hilarisch. De talrijke dialogen zijn vaak, nou ja, niet echt komisch, en een flinke lijst neologismen heeft soms een hoog Seth Gaaikema-gehalte. Denk hierbij aan: «Extremietje, m. (–s), 1. net geen extremist; -2. enorme homo.»
Zelf zeggen Snijders en Van Eldijk Nederland op het verkeerde been te willen zetten, want «als je te lang op hetzelfde been staat, gaat dat slapen. En dat is een naar gevoel.» Hun poging om met dit boek dat nare gevoel te voorkomen is geslaagd te noemen, want flauw of niet: nadat je het hebt uitgelezen lees je het nog een keer, om te kijken of er echt staat wat er staat. Jawel; «Een uur Harmen Siezen – Personality-show rond Harmen Siezen. Met zang, dans, en sketches. Siezen ontvangt geen gasten.»