Duizenden mensen veranderen continu haar dagelijkse gezicht. De stad is nooit hetzelfde, ze is altijd in beweging. Dat vind ik het mooiste van de stad. Die beweging levert namelijk, elke dag weer, tientallen bijzondere momenten op. Allemaal kortstondig, allemaal een klein oponthoud in een aanhoudende stroom van indrukken. En allemaal het stilstaan waard.
De stad is een podium voor vergankelijke schoonheid, een plaats voor toevallige ontmoetingen en bijzondere momenten. Zoals het moment waarop het wekelijkse vuil aan de weg wordt gezet. Dan verandert de stoep in een verzamelplaats voor zakken, kapotte of ongewilde spullen, grof vuil en eenzame objecten. Willekeurig neergekwakt en slechts tijdelijk bijeen, maar van een compositie die soms permanent indruk achterlaat.
De stad is vol van dergelijke dagsculpturen: beelden die hooguit 24 uur krijgen om indruk op je te maken. Helaas hebben weinig mensen oog voor deze pareltjes. We letten niet op vuilnis, we negeren rommel. En stappen over losliggende plastic lepeltjes heen zonder vaart te minderen. We hebben ons namelijk voorgenomen ons niet meer te ergeren aan rotzooi in de stad. ‘Dat heeft immers toch geen zin.’ Maar door dit fatalisme staan we vaak niet open voor de mooie dingen die ook om ons heen gebeuren.
De stad biedt ons een openluchtmuseum met een permanent wisselende expositie. En wij negeren haar. Daardoor missen we de toevallige ontmoeting van een magnetron met een kleine kerstboom. En gaan we gedachteloos voorbij aan een compositie van grijze, witte en roze vlakken tegen een muur. Zelfs geïrriteerd reageren we op een rij kartonnen dozen die ons de weg verspert. En daarmee doen we dit obstakel – en onszelf – te kort.
Als je in plaats van haastig en bozig door te lopen namelijk even omdraait en de hindernis opnieuw bekijkt, geeft deze zijn schoonheid prijs. Dan bewonder je de fraaie rangschikking van de dozen. En beklijft het prachtige beeld van een tweedimensionaal gereden wegpylon. Als je goed oplet, zie je misschien ooit zelfs iets dat mijn favoriete dagsculptuur overtreft: een kartonnen doos met een afgetrapte sneaker en een bananenschil ernaast. Dagsculpturen vind je overal. Als je nu de stad in loopt, kom je er binnen vijf minuten minstens twee tegen. Gegarandeerd. Je hoeft ze alleen maar op te merken. Morgen zijn ze weer weg. Want morgen zijn er nieuwe. Dag sculpturen.
Meer lezen en kijken?
Voor Stadsleven ‘De Stad door Andere Ogen’ laten we een maand lang de stad van een andere kant zien. Erik Kessels, medeoprichter van het reclamebureau KesselsKramer, curator en gepassioneerd fotoverzamelaar, schreef een beeldcolumn over hoe een onverwachte kant van de stad – haar afval – absolute schoonheid kan opleveren, mits je bereid bent om het te zien.
In de maand december zal voor de speciale ‘online’ editie van ‘Stadsleven ‘De Stad door Andere Ogen’ elke dag een post worden geplaatst die ook op de website van De Groene Amsterdammer verschijnt.