1. Bruce Springsteen
2020 was voor een liefhebber van liveconcerten het jaar van het grote gemis. Natuurlijk, er waren vele streamingconcerten. Maar opeens bleken zelfs de irritante lui die altijd door het concert heen lullen bij de concertbeleving te horen.
En dan kwam Bruce Springsteen ook nog met een album dat voor het eerst in vele jaren, om niet te zeggen decennia, het livegevoel van zijn machtige E Street Band wist te vangen. Het is een nogal bitterzoet genoegen daarom, dat Letter to You, omdat het een verlangen oproept dat nog lang niet zal worden ingelost. Tijdens het programma Saturdat Night Live speelde Springsteen in december twee nummers van het album. Ze gaan beide over de dood, zoals wel meer nummers op Letter to You. De jonge Springsteen zong over een verlangen naar het ware leven, de 71-jarige Springsteen houdt zichzelf voor dat de dood niet het einde is.
‘Ghosts’ is een volksmenner van een nummer, in de beste zin van het woord: het is geschreven om door stadions en velden vol mensen te worden meegezongen, het is bij uitstek muziek van het oude normaal.
In Saturday Night Live klonk het rauw: Springsteen klonk hees, zelfs een keer ronduit vals, als herinnering aan het feit dat al die stemspieren van al die werkloze zangers en zangeressen in 2020 zijn verslapt. Maar de E Street Band drijft op energie, en op gretig speelplezier, en dat spat ervan af, zelfs in de steriliteit van een televisiestudio.
Tot we allemaal zijn gevaccineerd: denk de 60.000 mensen op het Malieveld er zelf bij.
2. Taylor Swift
Gelukkig was er in 2020 Taylor Swift. Met maar liefst twee albums, in het verlengde van elkaar, waarin ze haar aanstekelijke radiopop verruilde voor stemmige, warm gearrangeerde rustige nummers zonder hoofdletters, 31 maar liefst in totaal, het ene nóg overrompeld mooier dan het andere. Je kunt in alle tekstuele rijkdom bijna verdwalen in de vele referenties naar poëzie, literatuur en haar eigen oude werk, en prachtig zijn ook haar duetten met The National en de twee met Bon Iver.
Of neem deze: ‘willow’, het magnifieke openingsnummer van Taylors tweede album dit jaar.
3. Run The Jewels
De soundtrack bij een heel andere emotie van 2020, woéde, kwam van Run the Jewels.
Killer Mike en El-P kwamen met hun beste album tot nu toe, waarin al het politieke poëzie werd, en al het persoonlijke politiek. Hier klonk de soundtrack bij de Black Lives Matter-protesten. In het nummer ‘JU$T’ kregen ze hulp van de man die de jaren tien liet dansen en de man die de jaren negentig liet schuimbekken: Pharell ‘Happy’ Williams en Zack ‘Fuck you, I won’t do what you tell me’ de la Rocha.