Inmiddels speelt de kregeligheid rond de ramp zich af op ministerieel niveau. Minister Jorritsma van Verkeer en haar Israelische collega Yahalom hebben elkaar afgelopen week ontmoet. De Israeli’s zijn het gezeur zat. Yahalom: ‘We hebben niets te verbergen. Er werd niets geheimzinnigs vervoerd. Het was een ramp en we betuigen onze spijt. Dat is alles.’ Als blijk van goede bedoelingen overhandigde hij Jorritsma een pakketje vervoerslijsten. Militaire documenten van het ministerie van Defensie, een van de 23 verladers, volgen nog, zo meldde hij. Een deel van de vervoerslijsten van andere verladers is vernietigd, maar Yahalom gaat proberen die te achterhalen uit de archieven van de bedrijven.
Helderheid over wat het ramptoestel vervoerde is veel te lang uitgebleven. De angst heeft om zich heen gegrepen en het is nog maar de vraag of die kan worden getemperd met de nieuwe gegevens. Een stralingsdeskundige benadrukte onlangs dat niet zozeer het verarmde uranium (uit het staartstuk van het vliegtuig en uit eventuele militaire goederen) de gezondheidsklachten van omwonenden en hulpverleners veroorzaakt. Vooral de cocktail van giftige stoffen - waaronder cyanides, dioxines en allerlei metaaldampen - die bij de brand vrij kwam, was funest. Ook slachtoffers van de ramp met de DC10 in Faro vrezen nu dat ze zijn blootgesteld aan verarmd uranium of ander gif.
De waarheid over de lading is waarschijnlijk niet meer te achterhalen. De Economische Controle Dienst beschikt nu al over drie versies van de vrachtbrief. Wie wat te verbergen had, heeft alle tijd gehad om sporen uit te wissen. Volgens de eerste vrachtbrieven had de Boeing alleen een lading voor taxfree-winkels aan boord. Later werd een half verbrand document gevonden waarop nog net de woorden ‘militairy goods’ te lezen waren. Brandweerlieden vonden tussen de brokstukken ritsen patroonhulsen. Israels grootste krant Yedioth Achronoth beweerde dat de Boeing Sidewinderraketten vervoerde, ingeladen in New York. De krant was niet de enige die meende dat er iets niet klopte. J. Plettenberg, de opzichter die belast was met het laden van het toestel op Schiphol, luidde in mei 1996 de alarmklok nadat hij had gemerkt dat er verschillende versies van de vrachtbrief waren, terwijl andere documenten, waaronder de vrachtgegevens van New York, ontbraken. Hij vertelde zijn verhaal in Nova. Het koste hem zijn baan bij El-Al.
Mocht er al een kans zijn dat de nieuwe Israelische gegevens helderheid brengen, dan is het niet ondenkbaar dat die vakkundig om zeep wordt geholpen. Het onderzoek naar de documenten wordt namelijk uitgevoerd door de Rijksluchtvaartdienst, die eerder sjoemelde met cijfers rond de uitbreiding van Schiphol en tijdens het eerste onderzoek van alles (zoals de aanwezigheid van het verarmde uranium) verzweeg.
De enige uitkomst lijkt een parlementaire enquˆte. Die komt er hoogstwaarschijnlijk, want ook de Kamer is het zat. Al sinds 1996 vraagt ze Jorritsma om de oorspronkelijke vrachtbrieven. Een brede Kamermeerderheid van CDA, D66, PvdA, GroenLinks en SP wil getuigen onder ede horen om een einde te maken aan de vaagheid. Er is ÇÇn probleem: de verkiezingen naderen. De parlementari‰rs hebben het daar maar druk mee. En dus sodemietert de ramp nog wel een tijdje voort.