Engelsen kunnen praten als geen ander. Over voetbal, huizenprijzen, celebs, cricket, vertraagde treinen, het weer… Het is geen wonder dat babbelprins Jonathan Ross boven aan bbc’s loonlijst staat. Op het werk organiseren de Engelsen hun eigen talkshows: vergaderingen. Wie een stille Engelsman aan het werk wil zien, dient af te dalen in de ondergrondse. Daar wordt geslapen en, vooral, gelezen. Toen ik als puber voor het eerst in Londen kwam, probeerde ik hoogte van de forensen te krijgen aan de hand van hun krant (en andersom). De bouwvakker leest The Daily Mirror, de forens uit Orpington The Daily Telegraph en de beursbengel The Financial Times, met daarin verborgen een exemplaar van The Sun. Tegenwoordig, in een tijdsgewricht van onbeperkte keuze, leest iedereen de Metro. Daarom is mijn cultureel-antropologische aandacht verschoven van lectuur naar literatuur. Het geeft een kijkje in de boekenkast van de Engelsen, die je vanwege hun obsessie met privacy zelden te zien krijgt. Veel mensen lezen de Da Vinci Code, de gratis krant onder de boeken, maar er blijft genoeg origineels over. Neem de Sikh die Congratulations: You Have Just Met the ICF zat te lezen, een geschrift over de stevige hooligans van West Ham United. Dagenlang heb ik ook een medepassagier gevolgd die zich in een tempo van vier pagina’s per dag door de detective Blue Shoes and Happiness worstelde. Een populair cultboek blijkt A Short History of Tractors in the Ukraine te zijn.
Net als in Nederland zijn het echter vooral de vrouwen die lezen. Politicus Boris Johnson schreef er een tijdje geleden het volgende over: ‘Look at her in the Tube opposite. No, you fool. Look at what she’s reading. You’ve made it through to the middle of the Telegraph and, if you are anything like me, you have scaled your personal intellectual Everest for the day. But look at the girl over there, and that damn thick square book on her lap. She must be on page 181, and when she turns the page she’s going to be on 183, then 185, 187. It’s unbelievable. Where does she get the hunger, the concentration?’ Misschien schuilt het antwoord op deze vraag in het soort boeken, getuige uitnodigende titels als Husband and Lover en Morality for Beautiful Girls die ik recentelijk in vrouwenhanden ontwaarde.