Londen – Arme Liz Truss. De Britse handelsminister moest aanschuiven bij Andrew Neil om het niet-bestaande huisvestingsbeleid van de Conservatieve regering te verdedigen. ‘In 2014 beloofden jullie tweehonderdduizend betaalbare woningen te bouwen voor starters op de woningmarkt. Hoeveel zijn er gebouwd?’ luidde een vraag. Truss: ‘Ik weet het exacte aantal niet.’ Neil: ‘Het aantal is makkelijk te onthouden, want het is nul. Nul, in vijf jaar.’ Stilte.

Geen politicus komt ongeschonden uit een vraaggesprek met de zeventigjarige Schot die op school ‘Wee Drewie’ werd genoemd, kleine Andrew, maar die nu de grote man is van de Britse publieke omroep. Hij heeft zelfs zijn eigen politieke show, waarin hij zich een weg probeert te vragen door alle leugens, halve waarheden en verbale mistbanken waarmee politici zich, zeker in de campagnetijd, wapenen.

Voor de verkiezingen krijgt hij van de bbc de kans om iedere partijleider individueel een half uur lang te grillen. De Schotse Nicola Sturgeon had het moeilijk nadat Neil misstanden in het Schotse zorgsysteem opsomde, als aanloop naar de vraag of haar partij, de snp, geen groter gevaar voor de gratis gezondheidszorg is dan Donald Trump na het sluiten van een Brits-Amerikaans handelsverdrag.

Ook Jeremy Corbyn had het niet makkelijk. Vier keer gaf Neil hem de kans om excuses te maken voor de gebrekkige aanpak van antisemitisme binnen zijn partij, en vier keer liet hij het liggen. Bij de vragen over de economische plannen in het manifest schutterde de Labour-leider. Er was een troost voor hem: Boris Johnson zou enkele dagen later ook door deze rottweiler aan stukken worden gescheurd. Tenminste, in die veronderstelling verkeerde hij. De bbc had de premier nog niet vastgelegd. Na het zien van Corbyns nachtmerrie kreeg Johnson koudwatervrees. Neil en Johnson kennen elkaar uit hun tijd bij The Spectator, maar Johnson weet ook dat Neil, ondanks diens conservatieve blik op de wereld, geen mededogen heeft.

Wel nam de premier zondag plaats bij een mildere Schot met de naam Andrew: Marr. Het was een gesprek waarin Johnson kreunde, zinnen niet afmaakte en antwoorden gaf op niet-gestelde vragen. Hij beweerde ‘totaal gelukkig’ te zijn met het geven van een interview ‘bij eenieder bij de bbc wiens naam Andrew is’. Mogelijk vertraagt Johnson het gevreesde gesprek totdat de deadline is verstreken voor het stemmen via de post of via derden.

Om de schade te beperken.