Negen jaar na het vorige deel kroop de veelgeprezen Franse striptekenaar Jacques Tardi weer achter zijn tekentafel om zijn cultserie Isabella Avondrood te beëindigen. In de lente zal het definitieve slot volgen van de avonturen van de vrijgevochten, charmante, kettingrokende en soms behoorlijk chagrijnige heldin, die zich als een van de eerste feministes staande houdt tijdens en vlak na ‘le Grand Guerre’. De locatie is, zoals in bijna alle boeken van Tardi, zijn geliefde Parijs. Er zal inmiddels geen huis, prullenbak of straatsteen meer bestaan die niet ooit door hem is vereeuwigd. Voorbeelden van zijn ‘Parijse strips’ zijn de illustraties bij Céline’s Reis naar het einde van de nacht, de verstrippingen van Léo Malets verhalen, vele andere policiers en zijn recente vierluik over de Parijse Commune, De stem van het volk.
Dit keer duikt Tardi met Het helse labyrint weer in het bizarre, door freaks en monsters bevolkte Parijs van Isabella Avondrood. Deze verhalen zijn los van elkaar te lezen, maar wie alle grappen en verwijzingen wil begrijpen, zal toch echt aan de voorgaande delen moeten beginnen (die gelukkig door Casterman worden herdrukt voorafgaand aan het laatste deel).
Er is veel gebeurd sinds de introductie van ‘Soldaat Morgendauw’ in het eerste officieuze deel van de serie in 1979. Zo zagen talloze waanzinnige geleerden hun experimenten uit de hand lopen, waardoor bijvoorbeeld pterodactyli en mummies tot leven werden gewekt of degenkrabben tot monsterlijke proporties werden vergroot. Diverse groepen joegen belachelijke doelen na, zoals een occult groepje dat de god Pazuzu weer tot leven wilde wekken. Ondertussen poogde de politie greep te krijgen op de moorden en gruwelen die de stad teisterden, maar omdat commissarissen als Kornoelje of Punais te dom waren, kwam alles steevast op de schouders neer van Isabella Avondrood, heldin tegen wil en dank.
Ook in Het helse labyrint wordt ze weer gestoord, terwijl ze op haar gemak de daken van Parijs onderzoekt. ‘Nee hè! Houdt die onzin dan nooit op?’ roept ze vertwijfeld uit. Dit keer krijgt ze te maken met bijwerkingen van een immens populair verkoudheidselixer van Dr. Chou. Dat heeft gigantische zweren als onvoorzien bijeffect en zal de gebruiker uiteindelijk transformeren tot een heuse minotaurus. Op haar gebruikelijke, nonchalante wijze probeert Isabella zich tevergeefs uit deze puinhoop te redden, maar raakt ondertussen alleen maar verder in de problemen. Het zal voor Isabella een opluchting zijn als er na het volgende deel een einde komt aan de stroom ‘onzin’ waarmee ze telkens wordt lastiggevallen. De lezers zullen in een diep gat vallen, want Isabella Avondrood is een unieke serie, waarin Tardi werkelijk met alles en iedereen de draak steekt.