Parijs – Twee agenten te fiets. ‘Mag ik u vragen wat u hier doet, meneer?’
‘Ja hoor. Ik ga naar de bakker en maak onderweg wat foto’s.’
‘Zou ik uw ontheffingsformulier mogen zien?’
‘Uiteraard.’
‘Beseft u wel dat u driedubbel in overtreding bent? U hebt het formulier hergebruikt door de datum te veranderen. Dat mag niet. Sowieso mag u niet elke dag boodschappen doen, daar zouden we u voor moeten bekeuren. En onderweg rondhangen en foto’s maken, dat kan al helemaal niet.’

Met de Franse lockdown valt niet te spotten. Dacht ik die ochtend nog gewoon op twee wat nurkse agenten te zijn gestuit (die me gelukkig een boete van 135 euro bespaarden), een paar uur later werd ik vriendelijk uit de droom geholpen door Vincent Chauvet, de burgemeester van de sous-préfecture waar ik woon. Hij is een huisvriend die vorig jaar mijn oudste dochter nog humoristisch-plechtig heeft toegesproken bij haar verkrijging van de Franse nationaliteit.

Inmiddels zit Chauvet op de wip, want bij de eerste ronde van de gemeenteraadsverkiezingen kreeg hij als Macron-burgemeester minder stemmen dan zijn rechts-populistische concurrent. Maar de tweede ronde is tot minstens half juni uitgesteld en Macrons populariteit is sindsdien flink gestegen, dus misschien is de crisis wel in het voordeel van de zittende burgemeester?

‘Daar houd ik me eerlijk gezegd niet mee bezig’, zegt Chauvet echter. Het politieke leven is volledig stilgevallen. Ik heb het vooral heel druk met de handhaving van de nieuwe regels. Je hebt mensen, vooral ouderen, die denken dat ze gewoon elke dag hun stokbrood kunnen gaan halen, maar dat kan echt niet. Gisteren heeft de politie een vrouw beboet die alleen even wat cola was gaan kopen. Dat zijn geen noodzakelijke levensbehoeften.’

Ik snap inmiddels dat ik ’s ochtends door het oog van de naald ben gekropen. Er zijn volgens Chauvet al flink wat bekeuringen gevallen en overtreders kunnen zelfs in bewaring worden genomen – een groot probleem, want er is een cellentekort en corona ontziet de gevangenissen niet.

Over het algemeen lijken de Fransen de lockdown gelaten te ondergaan. Dat had ik ook wel verwacht: hiërarchie en autoriteit zijn diep in het collectieve gedrag verankerd. De vraag is alleen hoeveel druk de ketel aankan, want dit is óók het land van stakingen en demonstraties. Een buurman die ik op de binnenplaats tegenkom weet het wel: ‘Wacht maar, nog een paar weken en heel Frankrijk keert zich massaal tegen Macron.’