New Delhi – Aan de stroom bezoekers in het huis schuin tegenover het onze is een abrupt einde gekomen. Daar woont Arti Mehra, oud-burgemeester van Delhi. Tijdens de verkiezingscampagne maakten honderden er hun opwachting. Of het nu Afghanistan is, met zijn stamoudsten, Pakistan of India: in deze regio ga je bij elkaar op de thee als je iets gedaan wilt krijgen.
Je betoont eer en loyaliteit, in de hoop niet vergeten te worden. Als iemand in je nabijheid kans loopt macht te vergaren, moet je er als de kippen bij zijn. Baantjes, lucratieve contracten, informatie vanachter de schermen – wie weet wat je kant op kan komen.
In Nederland gaat dat natuurlijk net zo, maar dan stilletjes. Hier in India vangt de parlementariër de slijmerds op in een enorme tent en wordt de poort gepimpt tot een miniversie van India Gate, de reusachtige triomfboog in het hart van de stad ter ere van India’s vaak vergeten zeventigduizend gesneuvelden in de Eerste Wereldoorlog.
De bezoekersstroom bij mijn beroemde buurvrouw – lid van de oppositionele bjp die samen met de regerende Congrespartij India’s politieke landschap domineert – stokte meteen na de verkiezingsuitslag. Haar kiesdistrict was veroverd door een onbekende kandidaat van een piepjonge, kleine partij: de Aam Aadmi Party (aap), de Partij van de Gewone Man.
Inmiddels levert de aap in Delhi de premier en álle ministers. De partij – die nu heel hard groeit – wordt geleid door Arvind Kejriwal, een kleine man met een leesbril en een snorretje, een oud-belastinginspecteur in simpel overhemd en spencer. Het is de kracht waarmee hij strijdt tegen corruptie die hem zichtbaarder maakt dan wie ook. Meteen na zijn inauguratie verwijderde hij negen hoge ambtenaren van hun posten.
Delhiïeten met kleine inkomens dragen hem op handen. Hele sloppenwijken die vroeger ‘gekocht’ werden door bjp en de Congrespartij gingen om. ‘Ze kunnen ons zoveel gratis drank geven als ze willen, maar wij stemmen op Kejriwal’, zei een bewoonster tegen nieuwszender ndtv.
Kejriwal heeft de politie verboden de verkeerswegen af te zetten voor politici. Zijn ministers nemen de metro of de autoriksja en weigeren politiebescherming. Hij geeft Delhiïeten gratis water en verlaagt hun elektriciteitsrekeningen. Of dat verstandig beleid is, valt te bezien – maar hij doet wat hij beloofde.
Eén verkiezingsbelofte kon hij niet helemaal gestand doen. Er staan toch politieagenten bij zijn flatje, om ervoor te zorgen dat hij nog naar binnen kan. Want de clientèle vervoegt zich nu massaal bij hem.